شايد يک دهه پيش شنيدن جملات و الفاظي که از گروه خاصي انتظار مي رفت از زبان دولتمردان را کسي باور نمي‌کرد. چرا که استفاده از يک سري واژه‌ها در خلوت يک چيز است و استفاده از آن‌ها در منظر جهانيان و در رسانه‌هاي جمعي چيزي ديگر. تا حدودي مي‌توان محمود احمدي نژاد، رئيس جمهور پيشين ايران را سرآغاز ورود اين ادبيات از زبان دولتمردان در رسانه‌هاي جمعي دانست. داستان لولو و خس و خاشاک و... را هنوز کسي از ياد نبرده است.ادبياتي که کم کم از زبان رئيس جمهور وقت به ديگر اعضاي دولت نيز سرايت کرد.خيلي‌ها فکر مي‌کردند با رفتن ايشان ادبياتش نيز با او به فراموشي سپرده مي‌شود. اما امروز مي‌بينيم که نه خود محمود احمدي نژاد قصد پيوستن به تاريخ را دارد و نه ادبياتش. چندي پيش نيز برخي از منتقدان و حتي هواداران حسن روحاني به او هشدار داده بودند که مواظب باشد ادبياتش به گفتار رئيس جمهور سابق نزديک نشود.

دنباله در بخش مصاحبه حیات غرب