عربستان مدتي است كه واهمه دارد؛ كشوري كه در جنگ افروزي پنهان ميان ايران و كشورهاي ديگر تبحر داشت اكنون مشت خود را باز شده ميبيند و با هر ترفندي درصدد است تا مسير ديگري براي ضربه به ايران بيابد. عربستان آرزوی تبديل شدن به قدرت اول منطقه را دارد از همين رو از بهبود روابط جهان با ايران ناخرسند است. عربستان در مسير مشكلسازي براي ايران اينك به كاهش قيمت نفت رو آورده است و البته ميداند كه اين اقدام، كشورهاي آمريكا و روسيه را هم متضرر ميكند اما به هر حال دست و پا ميزند و ميخواهد كاري كرده باشد. اما ايران تلاشهاي اين كشور را ميبیند و روش متضادي پيش ميگيرد يعني دست دوستي به سمت آنها دراز ميكند. در همين راستا معاون بينالملل وزارت نفت گفته است: «خيلي شفاف ميگويم كه ما هم در مباحث سياسي و هم در مسائل مربوط به نفت دنبال وجوه مشترك با عربستان هستيم. ميخواهيم تا بر مبناي وجوه مشتركمان آينده را بسازيم.» امیرحسین زمانينيا البته راه را سخت و دشوار ارزيابي ميكند و ميگويد: «اين كار به هيچوجه ساده نيست. اما راه ديگري هم وجود ندارد. ايران كشور بزرگ و قدرتمند منطقه است. لازم نيست از بزرگي و قدرتمندي خودمان تعريف كنيم يا آن را تكرار كنيم. اين يك واقعيت ملموس در منطقه و جهان است. چه به لحاظ نيروي انساني، چه از نظر منابع طبيعي و چه از منظر استراتژيك، بزرگي ايران به راحني قابل درك است. بنابراين بايد مانند يك كشور بزرگ و قدرتمند عمل كنيم و نگرانيهاي "بجا" و "بيجا"ي همسايگان خود را در منطقه درك كنيم. كشورهاي ديگر چه در منطقه، چه در ساير نقاط دنيا به عنوان يك الگو به رفتار ما نگاه ميكنند. بايد بتوانيم از جايگاه شايسته خود با ديگران تعامل كنيم و منافع مشروع كشورهاي منطقه را لحاظ كنيم. بنابراين بايد دنبال وجوه مشترك با عربستان سعودي و ديگر كشورهاي منطفه باشيم و البته به آنها اطمينان خاطر دهيم و تصوير امنيتياي كه ديگران از ايران درست كردهاند را اصلاح كنيم. كشورهاي بزرگ اينطور كار ميكنند.» در حالي ايران شيطنتهاي عربستان را ناديده ميگيرد كه اطلاع دارد سه شب قبل از حضور «جان كري» در وين، وزراي خارجه آمريكا و عربستان سعودي يكديگر را در پاريس ملاقات كرده بودند. ظاهرا آقاي «سعود الفيصل» در زمان مذاكرات باز هم از وزير خارجه آمريكا خواسته بود تا به پاريس برود و دوباره با يكديگر در آنجا ديدار كنند. اين اطلاعات را امير حسين زماني نيا يعني فردي كه سال 2000 از نيويورك برگشته و براي 16سال در دفتر نمايندگي ايران در سازمان ملل كار كرده، گزارشهاي جنگ را مستند ميكرده و به شوراي امنيت ميرفته تا از حقوق ملت ايران دفاع كند گفته است. او در مذاكرات بازگرداندن آزادگان به كشور نقش موثري داشته و سابقه مديركلي سياسي و بينالمللي وزارت خارجه، سفارت در ژاپن و حضور در تيم مذاکرهکننده هستهاي در دو مقطع را در پرونده كاري خود ثبت كرده است.