زنده‌نبودن مناظره نامزدها در سیما و نقش دولت روحانی در این اتفاق. اگر این گزاره درست فرض شود که جریان مقابل اصلاح‌طلبان و دولت روحانی، به دنبال نسبت‌دادن آگاهانه هر نوع کاستی و اتفاق منفی به دولت است، آن‌گاه می‌توان به تعقل و درک حاکم بر آنان تا حدی امیدوار شد؛ اما اگر تصور ذهنی و تاکتیک اجرائی آنان نیز بر همین اخبار قطعا غیرواقع پایه‌گذاری شود، آن‌گاه متاعی، نصیب آنان نخواهد شد. می‌دانیم در منظومه فکری افرادی که نه ذیل «فعل اخلاقی» در سیاست که زیر پرچم «حذف رقیب به هر قیمت» سینه می‌زنند، هر «‌ خبری» - حتی خلاف واقع- که به منفعل‌کردن رقیب یا ریزش حتی یک‌صدم درصد آرای وی منجر شود، مباح شمرده می‌شود، پس این‌بار هم می‌توان مأموربودن آنها را درک کرد. بااین‌حال وقتی سیاست‌گذاران رسانه عمومی و رسانه‌های پرتعداد بر خط مخالف دولت، با تأکید بر عبارت «جلسه کمیسیون نظارت بر تبلیغات انتخابات با ریاست وزیر کشور» به دنبال پررنگ‌کردن رد پای دولت در مناظره‌های غیرزنده ...

 

در ذهن مخاطب بودند، احتمالا برآورد نمی‌کردند حسن روحانی در لحظه اجازه نخواهد داد قوی‌ترین برگ برنده رجل سیاسی سخنور و مطلعی مانند او یعنی «مناظره زنده» در اختیار مخالفانش قرار بگیرد و درعین‌حال، منتفی‌شدن آن نیز بر گردن مرد پیروز مناظره‌های سال ٩٢ انداخته شود که هنوز پاتک‌های او به رقبا در انتخابات گذشته، دهان به دهان می‌چرخد. سفر به فارس هم باعث نشد نامزد اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان از این مسئله غفلت کند و در دیدار با نخبگان استان فارس صراحتا گفت: «من طرفدار آزادترین شیوه مناظره‌ها هستم که مردم بتوانند بهتر انتخاب کنند» و در کنایه‌ای با آدرس مشخص ادامه داد: «یکی از افتخارات دولت یازدهم این است که هرکه هرچه خواست، گفت». کمی پیش‌تر از آن، حسام‌الدین آشنا در صفحه شخصی خود، از مخالفت رئیس‌جمهور با غیرزنده‌بودن مناظره‌ها سخن گفت و سلمان سامانی سخنگوی وزارت کشور نیز در کانال تلگرامی، رأی دولت در کمیسیون را دو رأی عنوان کرد تا به صورت غیرمستقیم از مخالفت دولت با این تصمیم فکت بدهد. رسانه عمومی اگرچه با بسیج‌کردن خبرنگاران خود در سراسر کشور به سراغ «آیتم» قدیمی گفت‌وگوهای مردمی در حمایت از مناظره زنده رفت اما فراموش کرد جاانداختن این نکته که رسانه‌ای که بیشترین علاقه را به غیرزنده برگزارکردن برنامه‌های چالشی با حضور منتقدان دارد، چگونه ناگهان داعیه‌دار برنامه زنده آن هم در حد مناظره‌های انتخاباتی شده، بسیار دشوار –اگر نگوییم نشدنی- خواهد بود. علاوه بر حسن روحانی که در مقام برگزار‌کننده انتخابات، خواستار مناظره‌های آزاد شد، تعدادی از نامزدها و چهره‌های اصولگرا و اصلاح‌طلب و حتی امام‌جمعه تهران هم از مناظره زنده دفاع کردند. آغاز اطلاعیه وزارت کشور دولت روحانی که بعدازظهر روز گذشته منتشر شد، با جمله «نظر به فضاسازی و تلاش برخی رسانه‌ها در جهت انتساب مصوبه کمیته تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری درخصوص پخش غیرزنده مناظره‌های تلویزیونی انتخابات ریاست‌جمهوری به وزارت کشور» و رد فضاسازی‌های صورت‌گرفته نشان داد مسئله از حد رقابت‌های انتخاباتی فراتر رفته است اما آنچه مشخص است، همه طرف‌ها خواستار لغو این مصوبه و زنده برگزارشدن مصاف نامزدها هستند. اساسا مناظره‌های انتخاباتی در همه جای دنیا دارای یک نرم مشخص یعنی انجام زنده البته با شیوه‌های اجرائی متفاوت است. انتخابات بدون این فاکتور، حتما یک خلأ بزرگ خواهد داشت. حالا که همه طرفدار گردش آزاد اطلاعات در مناظره‌های زنده شده‌اند، ناراضیان احتمالی کمیسیون تبلیغات هم می‌توانند در رأی خود تجدید نظر کنند. فضای کشور به اندازه کافی با تحرک مطلوب انتخاباتی، فاصله دارد و این تصمیم، حتما این رکود کم‌سابقه را تشدید خواهد کرد.