امروز : یکشنبه, 01 ارديبهشت 1404
افزایش 25درصدی هزینه خانوار در سال 92/مسکن، گوشت و آرد؛ پرهزینه‌های سبد معیشت
- توضیحات
- :::
- دسته: اجتماعی |
- منتشر شده در یکشنبه, 22 تیر 1393 17:06 |
جدیدترین گزارش مرکز آمار حکایت از آن دارد که هزینه یک خانوار شهری در سال 92 نسبت به سال 91 حدود 25درصد و هزینه‌های خانوار روستایی 19/8درصد افزایش یافته است. در کنار افزایش هزینه‌ها، در بین خانوارهای شهری درآمد حدود 22درصد و در خانوارهای روستایی 19/4 درصد افزایش داشته است؛ آماری بسیار کلی که کارشناسان معتقدند چندان قابل‌اتکا نیست و احتمالا تنها نشان می‌دهد هزینه‌ها تفاوت چندانی با درآمدها ندارد. اما بخش دیگر گزارش این موضوع را رد می‌کند. آن‌هم توجه به هزینه خوراک افراد و سهم بالای آن در سبد هزینه‌های خانوار است. در شهر 21درصد هزینه خانوار خوراک است و در روستا 45درصد که این آمار بیانگر افزایش سهم خوراک در سبد هزینه خانوار است و نشان از فقیرترشدن خانوارها دارد. اما نکته قابل‌توجه این است که بر اساس این گزارش هم در شهر و هم در روستا، مسکن پرهزینه‌ترین قلم هزینه‌های غیرخوراکی است. اما در شهر گوشت بیشترین سهم را در سبد هزینه‌های خانوار دارد و در روستا آرد و غلات. مرکز آمار ایران در جدیدترین گزارش خود متوسط هزینه و درآمد سالانه یک خانوار شهری و روستایی در سال 92 را اعلام کرد که بر اساس آن، متوسط هزینه ماهانه خانوار شهری حدود یک‌میلیون‌و717هزارتومان و درآمد خانوار شهری حدود یک‌میلیون‌و703هزارتومان شده است. به عبارت دیگر یک خانوار شهری در سال 92 حدود 20میلیون‌و600هزارتومان هزینه دارد و 20میلیون‌و400هزارتومان درآمد. با این تفاسیر با تکیه بر گزارش مرکز آمار به‌طور متوسط هزینه یک خانوار شهری تنها 200هزارتومان کمتر از درآمد است. این در حالی است که آمارهای کارشناسان بیانگر شکاف و فاصله بسیار بیشتری میان هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی است.
خوراک و مسکن، اقلام پرهزینه شهری
موضوع دیگری که در این گزارش به آن اشاره شده این است که از کل هزینه سالانه خانوار شهری 26/7درصد یعنی حدود 54میلیون‌و934هزارریال مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی است و 73/3درصد هزینه‌ها معادل 151میلیون‌و100هزارریال مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. جالب این است که در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، گوشت 21/9درصد رقم هزینه‌ها را به خود اختصاص داده و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با 45/2درصد مربوط به مسکن بوده است. همچنین گزارش مرکز آمار ایران حاکی از آن است که متوسط درآمد اظهارشده سالانه یک خانوار شهری 204میلیون‌و410هزارریال بوده که نسبت به سال قبل، 22/2درصد افزایش داشته است. منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان می‌دهد که 29/9درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، 16/6درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 53/5درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است.
مسکن و آرد اقلام پرهزینه روستایی
در همین حال، متوسط کل هزینه خالص سالانه یک خانوار روستایی 129میلیون‌و610هزارریال بوده است که نسبت به سال قبل 19/8درصد افزایش نشان می‌دهد. از کل هزینه سالانه خانوار روستایی 56میلیون‌و103هزارریال با سهم 43/3درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و 73میلیون‌و507هزارریال با سهم 56/7درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم با 24/8درصد مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآورده‌های آن و در بین هزینه‌های غیرخوراکی، بیشترین سهم با 27/7درصد مربوط به مسکن بوده است. متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی 120میلیون‌و955هزارریال بوده که نسبت به سال قبل، 19/4درصد افزایش داشته است. منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نشان می‌دهد که 27/4درصد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، 29/3درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 43/3درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است. بر اساس نتایج طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار سال 1392، ضریب جینی در مناطق شهری 0/3513، در مناطق روستایی 0/3243و در کل کشور 0/3650است.
طبقه متوسط فقیر شده، روستایی‌ها فقیرتر
حسین راغفر . اقتصاددان
متوسط هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی مدت‌هاست که توسط مرکز آمار اعلام می‌شود اما چند نکته اصلی در مورد این آمار قابل‌ذکر است. اولین و مهم‌ترین نکته این است که این آمار مرکز و محل استناد نیست. در این آمار به میانگین هزینه و درآمد کل جامعه استناد شده است. در یک جامعه ناهمگون مانند ایران که هر بخشی از آن از نظر توسعه‌یافتگی با بخش دیگر متفاوت است نمی‌توان میانگین محاسبات را مبنا قرار داد چون در این حالت بخش بسیار زیادی از اطلاعات از بین می‌رود و نادیده گرفته می‌شود. ما تعداد بسیاری شهر کوچک داریم با جمعیت چندهزارنفری و در مقابل کلانشهرهایی با جمعیت چندمیلیونی داریم که هزینه‌های زندگی در آن به‌شدت متغیر است. دستمزدها در نواحی مختلف متفاوت است. بر این اساس اعلام میانگینی از هزینه‌ها و درآمدها هیچ تصویری از جامعه ایران به دست نمی‌دهد. از طرفی اصلا مشخص نیست که این هزینه و درآمد برای یک خانوار چندنفره است. این آمار حتی در تعیین خط فقر هم موثر نیست. چون ما دارای یک خط ملی فقر نیستیم و این خط در مناطق مختلف بسیار متفاوت است. از طرفی مبنای محاسبه درآمد طرح خوداظهاری است که در روش خوداظهاری انصراف یارانه، حدود 90درصد جامعه اعلام کردند درآمد ماهانه‌شان زیر یک‌میلیون تومان است. پس چگونه اکنون متوسط درآمد حدود یک‌میلیون‌و700هزارتومان عنوان شده است. یا این آمار اشتباه است یا آن آمار.
موضوع دیگری که در این گزارش به آن اشاره شده این است که از کل هزینه سالانه خانوار شهری 26/7درصد یعنی حدود 54میلیون‌و934هزارریال مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی است و 73/3درصد هزینه‌ها معادل 151میلیون‌و100هزارریال مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. جالب این است که در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، گوشت 21/9درصد رقم هزینه‌ها را به خود اختصاص داده و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با 45/2درصد مربوط به مسکن بوده است. همچنین گزارش مرکز آمار ایران حاکی از آن است که متوسط درآمد اظهارشده سالانه یک خانوار شهری 204میلیون‌و410هزارریال بوده که نسبت به سال قبل، 22/2درصد افزایش داشته است. منابع تامین درآمد خانوارهای شهری نشان می‌دهد که 29/9درصد درآمد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، 16/6درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 53/5درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است.
مسکن و آرد اقلام پرهزینه روستایی
در همین حال، متوسط کل هزینه خالص سالانه یک خانوار روستایی 129میلیون‌و610هزارریال بوده است که نسبت به سال قبل 19/8درصد افزایش نشان می‌دهد. از کل هزینه سالانه خانوار روستایی 56میلیون‌و103هزارریال با سهم 43/3درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و 73میلیون‌و507هزارریال با سهم 56/7درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم با 24/8درصد مربوط به هزینه آرد، رشته، غلات، نان و فرآورده‌های آن و در بین هزینه‌های غیرخوراکی، بیشترین سهم با 27/7درصد مربوط به مسکن بوده است. متوسط درآمد اظهار شده سالانه یک خانوار روستایی 120میلیون‌و955هزارریال بوده که نسبت به سال قبل، 19/4درصد افزایش داشته است. منابع تامین درآمد خانوارهای روستایی نشان می‌دهد که 27/4درصد از مشاغل مزد و حقوق‌بگیری، 29/3درصد از مشاغل آزاد کشاورزی و غیرکشاورزی و 43/3درصد از محل درآمدهای متفرقه خانوار تامین شده است. بر اساس نتایج طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوار سال 1392، ضریب جینی در مناطق شهری 0/3513، در مناطق روستایی 0/3243و در کل کشور 0/3650است.
طبقه متوسط فقیر شده، روستایی‌ها فقیرتر
حسین راغفر . اقتصاددان
متوسط هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی مدت‌هاست که توسط مرکز آمار اعلام می‌شود اما چند نکته اصلی در مورد این آمار قابل‌ذکر است. اولین و مهم‌ترین نکته این است که این آمار مرکز و محل استناد نیست. در این آمار به میانگین هزینه و درآمد کل جامعه استناد شده است. در یک جامعه ناهمگون مانند ایران که هر بخشی از آن از نظر توسعه‌یافتگی با بخش دیگر متفاوت است نمی‌توان میانگین محاسبات را مبنا قرار داد چون در این حالت بخش بسیار زیادی از اطلاعات از بین می‌رود و نادیده گرفته می‌شود. ما تعداد بسیاری شهر کوچک داریم با جمعیت چندهزارنفری و در مقابل کلانشهرهایی با جمعیت چندمیلیونی داریم که هزینه‌های زندگی در آن به‌شدت متغیر است. دستمزدها در نواحی مختلف متفاوت است. بر این اساس اعلام میانگینی از هزینه‌ها و درآمدها هیچ تصویری از جامعه ایران به دست نمی‌دهد. از طرفی اصلا مشخص نیست که این هزینه و درآمد برای یک خانوار چندنفره است. این آمار حتی در تعیین خط فقر هم موثر نیست. چون ما دارای یک خط ملی فقر نیستیم و این خط در مناطق مختلف بسیار متفاوت است. از طرفی مبنای محاسبه درآمد طرح خوداظهاری است که در روش خوداظهاری انصراف یارانه، حدود 90درصد جامعه اعلام کردند درآمد ماهانه‌شان زیر یک‌میلیون تومان است. پس چگونه اکنون متوسط درآمد حدود یک‌میلیون‌و700هزارتومان عنوان شده است. یا این آمار اشتباه است یا آن آمار.
.jpg)
لینک خبر : http://sharghdaily.ir/?News_Id=38959