حیات غرب - به نقل از صدای سرحد .- عدم رسیدگی قاطع به وضعیت مردمان روستای سبز "زرده"  که عنوان هیروشیمای کوچک ایران را به خوداختصاص داده اند.۲۶ ساله شد .این روستا در ۳۱ تیرماه سال ۱۳۶۷ توسط صدام و با حمایت امریکا شیمیایی شده است .

زرده باید منتظر مطالبه عدالت در صحنه بین الملل باشد یا منتظر همت نمایندگانی که گهگاه کلنگی بر دست می گیرند تا بار سنگین ادای دین را یکباره بر زمین بکوبند؟هرچه در این ساعات سرچ کردم تا در رسانه های مجازی استان خبری از پیگیری طرح های عمرانی و پیشرفت پروژه ای در این روستا بدست بیاورم چیزی نیافتم.باورکنید خوردن ساندیس و کیک در همایش های موازی حرام است !! کسی بفکر برگزاری یک همایش در خصوص  بررسی مشکلات و موانع سختگیرانه در سر راه پیرمرد وپیرزنانی که هر روز با عوارض ناشی از گازهای خردل و اعصاب دست و پنجه نرم میکنند نیست و کودکانی که  ناخواسته  زاده سلول های آلوده پدر و مادرانشان بوده اند و وارث عوارضی که بیست و شش سال از آن گذشته است.

مشکلات مردم روستای زرده:

۱.سالیان سال است که این مردم مظلوم و صبور و آگاه با امکانات کم درمانگاهی ساده و با مدیریت یک "بهورز "  با مشکلات سنگین و پیچیده بیماریشان ساخته اند.هر چه سریعتر و هرچند دیر باید پروژه های عمرانی و رفاهی رونق بیشتری بگیرند و به سرانجام برسند.نیازمندی های پر اهمیت شامل:

• تیم پزشکی متخصص و ایجاد پرونده های پزشکی دقیق برای جلوگیری از دامنه دار شدن عوارض وخیم.(تا حالا چند پزشک متخصص به طور داوطلبانه حاضر به ویزیت رایگان حتی در ماه در این روستا شده اند؟؟؟)
• درمانگاه مجهز به امکانات خاص پزشکی لازم است که بیماران باحال وخیم و سختی مسافت به استان و شهرهای اطراف مراجعه نکنند.تا الان چند عزیز در راه مانده و جان باخته اند؟؟
• داروخانه برای خرید داروهایی که به دلیل مشکلات پوستی و چشمی عمیق هر سه روز و هر هفته نیازمند تمدید آن هستند.

۲.اهالی روستا با درصد هانی ۱۰ و ۱۵ نمیتوانند از امکانات و وضعیت بهتری که بنیاد شهید و امور ایثارگران در نظر گرفته است برخوردار شوند.با اینکه عوارض شیمیایی در رخسارشان کاملا پیداست هنوزم باید پای میزهای فلزی و روبروی دکتری جوان بخاطر نداشتن صورت سانحه و مدارک مورد نیاز سوال و جواب شوند و مثلا به اصل ماجرا اعتراف کنند و تنها شاهدشان خدا باشد و البته در مراحل بعدی و دادن هزینه هنگفت آزمایشات برای گواه بیماریشان و دوندگی ها و گذشتن از کمیسیون پزشکی نهایتا مهر ۱۰ و ۱۵ درصدی در پرونده شان آنها را نا امید به دیار سبزشان رهسپارمیکند.آقای علی جلیلیان وآقای فتح الله حسینی که در وبلاگشان ایشان را "سردار ترمز بریده "خوانده اند در خصوص تشکیل پرونده مردم روستای نسار دیره و زرده اقداماتی را انجام داده اند والبته هنوز ۱۵۰ نفر بدون پرونده معلق مانده اند.

۳.چرا این عزیزان بعد از مرگ بر اثر این آلودگی ها و عوارض شهید محسوب نمیشوند؟

۴.نزدیک به ۵۰ نفر و یا بیشتر خود کشی کرده اند .جای خالی حمایت فرهنگی و هنری بسیار احساس میشود چه وقت شنیدین که گروه موسیقی به افتخار مردم شریف زرده درگوشه ای از روستا موجبات شادی و آرامش روحیشان را فراهم کرده باشد؟

اقدامات با اهمیت:

۱.نهاد متولی برای پیگیری همه جانبه مطالبات مردمان این روستا و همچنین مردم روستای نسار دیره نداریم.

۲.کانون وکلا و کلیه حقوقدانان در استان کرمانشاه باید برای تشکیل پرونده های حقوقی و همکاری با دستگاه قضایی کمک برسانند و این موضوع را پیگیری کنند.با مطالبه قانونی این مردم در سطح بین الملل و گرفتن غرامت برای تمام سالهایی که این روستاها سرنوشت و نسل های آینده اش دستخوش بدترین اتفاق جنگی شدند میتواند آنها را صاحب بحق امکانات و تجهیزات برای زندگی بهتر کند.

۳. از استاندار آگاه و مردمی کرمانشاه خواهشمندیم که نسبت به این فاجعه نگاه ویژه داشته باشند.و در گزارشات آتی شان شاهد درخشیدن اقدامات وپیگیری های مهم برای این مردم مظلوم باشیم.

۴.با حمایت های عاطفی از طرف هنرمندان و برگزاری سالگردی ساده و در خور شان درگذشتگان این فاجعه میتوانیم باعث القای آرامش شویم و اینکه این مردم فراموش نشده اند و این درد بزرگ یک درد اجتماعی است.

با سپاس