حیات غرب - کمتر از یک هفته باقی مانده است تا تکلیف ترکیب آخرین هیاترئیسه مجلس نهم مشخص شود. گروههای اقلیت و اکثریت خیز برداشتهاند تا کرسیهای هیاترئیسه را از آن خود کنند. شاید این تصور وجود داشته باشد که سال آخر است و دیگر نشستن در بلندترین جایگاه صحن فایدهای ندارد اما واقعیت آن است که هرچند سال آخر است اما همین مساله میتواند در تغییر بسیاری از معادلات تاثیرگذار باشد از اینرو تکاپو برای کسب صندلی چندان بیمعنا به نظر نمیرسد.
تفکیک رهروان از اصولگرایان
هرچند انتخابات ریاستجمهوری و رفتارهایی که برخی از نمایندگان در فراکسیون اصولگرایان داشتند، بخش عیان جدایی رهروان از اصولگرایان بود اما این مساله مانند قطره آخر برای لبریز کردن کاسه بود به عبارت دیگر به نظر میرسد جرقه اختلافات به انتخابات هیاترئیسه در سال دوم مجلس نهم بازمیگردد یعنی مقطعی که کرسی ریاست، عرصه رقابت میان علی لاریجانی و غلامعلی حدادعادل بود که موجب شد نمایندگان به دو دسته تقسیم شوند؛ عدهای از حداد حمایت کردند و عدهای دیگر از لاریجانی و این اولین نقطه اختلاف با رویکردی بود که برخی اعضای فراکسیون اصولگرایان در پیش گرفتند و درنهایت منجر به ایجاد فراکسیونی جدا از اصولگرایان شد.
ائتلاف بعد از جدایی
سال گذشته الیاس نادران در لحظات آخر اقدام به کاندیداتوری خود برای نایبرئیسی مجلس کرد و پس از انصراف تاجگردون با اختلاف کمی کرسی نایبدومی را به محمدرضا باهنر واگذار کرد. هرچند مواضع باهنر موجب شد تا رهروان چندان دل خوشی از او نداشته باشند اما بر سر کرسی هیاترئیسه ترجیح آن است که باهنر روی آن صندلی تکیه زند تا الیاس نادران از اینرو سال گذشته اجماع برای حمایت از باهنر شکل گرفت؛ بر این اساس شاید امسال قرار است قدمی بزرگتر برداشته شود یعنی اگر قرار باشد رهروان جایگزینی برای باهنر داشته باشند که علاوه بر پشت سر گذاشتن او به لحاظ رایآوری اجازه ندهد گزینه طرف مقابل گوی سبقت را برباید نیاز دارند تا حمایت اعضایی فراتر از رهروان را جلب کنند و از سوی دیگر فراکسیون اصولگرایان که از ابتدا با چنین جداییای موافق نبودند خواهان آن هستند که بار دیگر همگرایی پدید آید. اما این مسئله با اما و اگرهایی مواجه است؛ اینکه اگر قصد بر ائتلاف بود جدایی معنا نداشت. غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی ضمن اشاره به این موضوع که جز علی لاریجانی و ابوترابیفرد دیگر اعضای هیاترئیسه امتحان خود را خوب پس نداده اند و ممکن است تغییراتی در این سطح رخ دهد موضوع ائتلاف فراکسیون رهروان و اصولگرایان را غیرمحتمل خواند و بیان داشت ما با این ائتلاف مخالفیم. وی در ادامه افزود: در صورت چنین ائتلافی رهروان معنای خود را از دست میدهد و اگر قرار بر این ائتلاف باشد من از آن خارج میشوم.
ائتلاف برای چه؟!
هرچند زمزمههای ائتلاف رهروان و اصولگرایان امروز بسیار مطرح میشود اما در این میان یک سوال اساسی باقی میماند؛ این ائتلاف برای چه صورت خواهد گرفت و در مقابل چه گروهی؟! در این راستا میتوان گفت فراکسیون اصولگرایان نیز چندان تمایل ندارد هیاترئیسه در دست افرادی قرار گیرد که به لحاظ جناحی دارای گرایشات تند هستند لذا اگر ائتلافی در جریان باشد ائتلاف در مقابل جریان تندرو مجلس است.