حیات غرب ---در ماه رمضان, خصوصا در لحظات گرم تابستان روزه داران با گرفتن روزه سعی به ایجاد گرسنگی و تشنگی در خود می کنند تا از طریق تحمل این فرایند به خودسازی معنوی بپردازند. همین روزه داران که گرسنگی را تا افطار تحمل می کنند به راحتی می توانند تصور کنند که وضعیت گرسنگی تا چه حد می توان دردناک باشد. تحمل گرسنگی برای کودکان غیر ممکن و بسیار دشوار است و بدلیل در رشد بودن کودک نیاز به غذا ضروری تر از بزرگسالان است؛ منظور از این مقاله تصور گرسنگی کودکان است که در صورت ادامه یافتن به سوء تغذیه تبدیل گشته و باعث می گردد که آسیبی جدی و جبران ناپذیر به روند رشد جسمی و روحی کودک وارد آید. گرسنگی کودکان بغیر از مظلومیت کودک به معصومیت جامعه نیز آسیب می رساند . جامعه ای که در آن فقر کودکان را مورد هدف قرار داده به مرور خالی از نشاط و شادمانی و معصومیت کودکانه می شود.
ماه رمضان در خود دارای مجموعه ای از آیین ها است که سعی دارد به بازسازی وجودی انسان بپردازد. آیین روزه داری با مناسک خاص خود؛ فرد را در یکماه متوجه مفهوم گرسنگی و تشنگی می کند. تحمل و مدارا با گرسنگی و تشنگی باعث تعالی و رشد روح فرد روزه دار می گردد. اما سئوال جدی که پیش می آید این است که آیا این تعالی نباید در فرد روزه دار باعث گردد که چشم و نظر دقیق تری بر روی درد گرسنگان داشته باشد؟
شانزده سال پیش عده ای دانشجو از دانشگاه های کشور در ایام ماه رمضان به میان گرسنگان جامعه خود رفتند. آنها در شبهای قدر و زمان شهادت مولا علی؛ همان زمان که مردم روزه دار بهای گرسنگی هایشان را از خداوند طلب می کنند و آرزوهای خود را برای پروردگار می شمارند متوجه کودکانی در حاشیه های شهرها و روستاها شدند که تنها یک آرزو دارند و آن هم رها شدن از درد گرسنگی. آن زمان که این جمع دانشجو به خانه های محرومین در محله حاشیه در شبهای قدر رفتند متوجه ناله ها و گریه های کودکانی شدند که از گرسنگی بی توان و بی نا شده بودند. این ناله ها با ناله های مردم سنگین از گناه در مساجد و یا آرزومندان برای کسب بیشتر از این دنیا تفاوتی جدی و دردناک و تلخ داشت. آرزوی یک کودک، تنها خوردن یکی دو لقمه غذای سیر بود. همین حقیقت تلخ بود که این جمع دانشجو را بر آن داشت تا که مردم را در شبهای قدر به این خانه ها ببرند و تجربه ای که خود از مشاهده این وضع داشتند را با دیگران به اشتراک گذارند. آری این اولین حرکت جمعیت دانشجویی مردمی امام علی (ع) بود. حرکتی که به نام کوچه گردان عاشق معروف شد. آنها از مردم روزه دار خواستند که بخشی از آنچه را که در ماه رمضان نخورده اند در کیسه ای جمع آوری کنند و به در خانه محرومین ببرند و این نیز آیینی باشد برای ماه مبارک رمضان. هر کس قسمتی از غذای خود را سهم آرزوی کودکی گرسنه کند. نام این طرح و روش هم به سیره و شیوه مولا علی برگزار می گردد تا عاشقان علی نیز به حرکتی عملی و شبیه سازی شده نزدیک گردند و فقیر نوازی و یتیم نوازی مولایشان را تجربه کنند. جمع دانشجو تنها یک کار انجام دادند. شناسایی آدرسهای محرومین و رساندن کمک مستقیم مردم به همراه مردم به در خانه محرومین در شبهای قدر. این عمل به سرعت فراگیر شد و بسیاری از مردم این عمل را باعث برکت زندگی خود و نشان از آگاهی از روزه دانستند و از همین حضور در شبهای قدر این جمعیت توانست هم پیمانانی برای مابقی ایام سال برای کمک به محرومین بیابند. هم پیمانانی که توانسته اند همراه هم هزاران کودک را در دهها خانه جمعیت دانشجویی مردمی امام علی تحت پوشش بگیرند.
امسال هم کوچه گردان عاشق منتظر شما هستند, منتظر حضور و یاری شما تا بهمراه یکدیگر به در خانه محرومین شناسایی شده برویم...
----------------------
برای یاری شان با هزاران کوچه گرد عاشق و داوطلب عضو جمعیت امام علی در سراسر ایران همراه شویم...
------------------------------
برای پیوستن به جمع کوچه گردان عاشق در سراسر ایران و یاری رسانی به کودکان معصوم ساکن سرزمین ایران، همین حالا به وبسایت ما سربزنید...
http://kuchegardan.sosapoverty.org
یا با ما تماس بگیرید: 88930816؛ 55603436؛ 55154165
با ما در رخداد ویژه یک ماه بدون گرسنگی همراه شوید...
من در شکستن روزه فقر کودکان سرزمین ایران سهیم می شوم.