حیات غرب - ما که خود نتوانسته ایم سابقه تمدن سرزمین کهن ایران را از دل خاک و لا بلای تاریخ بیرون بکشیم . ولی دانشمندان غربی ، همان کفار اجنبی ، با توجه به مستندات تاریخی به ما می گویند سرزمین ایران سابقه 7 هزار سال تمدن دارد . ما اکنون به داشتیم داشتیم های تاریخی خود دلخوش هستیم .
روزگاری در این سرزمین مردمانی بودند که پندار - گفتار – و کردارشان نیک بود . در فرهنگ ، تمدن ، آیین و رفتار ما واژه های دوستی و همدلی نقش بسته بود .
پندارمان نیک و به دنیا ، هم نوع ، محیط زیست و دنیای باقی مثبت اندیش بودیم. بعد از گذشت ایام پندار نیک را از دست داده ایم . پندارمان از طبیعت ، محیط زیست و مردم تغییر کرده است . زمین و زمان را برای خود خواهی نابود کردیم. کمبود آب، نابودی جنگل ، اعصاب خراب ، طبیعت دگرگون همگی نتیجه گم شدن و از دست دادن گوهر "پندار نیک" است .
گفتار نیک را مفت فروخته و فراموش کردیم . به همه بد می گوییم . غیبت می کنیم . تهمت می زنیم . در مورد دیگران قضاوت نادرست و ناصواب می کنیم . در این کویری که برای خود درست کرده ایم آرزوی سرسبزی را در سر می پرورانیم.
کردار ما هم تغییر کرده است . قدم خیری برای دیگران بر نمی داریم . در مشکلات دیگران شریک نمی شویم . برای نابودی هم دیگر با تمام توان اقدام می کنیم . از اشتباهات کوچک دیگران نمی گذریم . ولی اشتباه خود را نمی بینیم .
این روز ها هر کس را می بینی آرام و صبور نیست . از زندگی احساس آرامش و آسایش نمی کند . حرص می زند . دائم در تلاش است ولی نمی داند به دنبال چه می گردد؟ چه می خواهد ؟ومقصدش کجاست؟ به ثروت ، مقام ، قدرت و تحصیلات عالیه می رسد باز ارضاء نمی شود . می گوید به دنبال گم شده ای بنام فرهنگ نیک می گردد که همه در آن راحت باشند. ولی خود در این مسیر قدم درستی بر نمی دارد . می خواهد گوهری را که مفت از دست داده پیدا کند . می خواهد در دنیایی زندگی کند که همه راحت و با محبت کنار هم زندگی کنند . اگر به دنبال این مدینه فاضله هستیم تا مسلمان نشویم امکان پذیر نیست و مسلمانی یعنی پندار نیک – گفتار نیک – کردار نیک . آیا گم کرده را پیدا می کنیم ؟