حد بی کفایتی یک مدیر

 

 

 

حیات غرب - نویسنده ای به نام لارنس پیتر ادعایی جالب دارد به نام "اصل پیتر " این اصل می گوید که در سازمان ها کارکنان به علت نشان دادن شایستگی در یک شغل، به شغل بالاتر ارتقا پیدا می کنند و این روند تا زمانی ادامه می یابد که به حد بی کفایتی در یک شغل برسند؟!! در این زمان دچار روز مرگی شده و خلاقیت از بین می رود .و در همان جا باقی می مانند و درجا می زند .  به همین علت اغلب ما در سازمان ها با افرادی روبرو می شویم که شایستگی شغل خود را ندارند و این عارضه ای است که گریبان گیر بیشتر سازمان ها است.

مواردی متعدد وجود دارد که در آن ها کارمند در طول خدمت خود به مشاغل بالاتر گمارده شده و زمانی که به  حد بی کفایتی رسید،  در همان شغل متوقف و باقی می ماند و اراده ای برای تغییر آن دیده نمی شود .

پیتر معتقد است در سلسله مراتب سازمان ها همه کارکنان مشتاق هستند تا به حد بی کفایتی برسند و در آنجا بمانند .  علم سلسله مراتب شناسی باید این ضایعه را مورد بررسی قرار دهد. امروزه همه سازمان ها از سلسله مراتب استفاده می کنند و باید در شناخت عوارض آن ها نیز هوشیار باشند .

 مثال: شخصی معلم بسیار خوبی است او دانش آموزان خوبی تربیت می کند قبولی کلاس های کنکور او صد در صد است، رئیس آموزش و پرورش او را احضار می کند و به او سمت معاونت آموزش حین خدمت را پیشنهاد می کند، او قبول کرده در این شغل نیز به خوبی انجام وظیفه می کند تا اینکه روزی رئیس آموزش پرورش می شود و در منطقه خود به شدت ضعیف ارائه خدمت می کند .او در این پست به حد بی کفایتی خود رسیده و نمی تواند خلاقیت های مورد نیاز یک مدیر را داشته باشد. اینجاست که هم خود شخص دچار سرخوردگی شده هم سازمان در اجرای وظایف خود دچار مشکل می شود.

با نگاهی به اطراف خود موارد زیادی از این بی کفایتی را شاهدیم و چون ارزیابی درستی در کار نیست ، خسارت رکود فکری آن مدیر مستقیم متوجه مردم است . این شده ایم که همه می بینیم . 

 

 

 

اضافه کردن نظر

کد امنیتی
تازه سازی