سطحی نگری درد مزمن تصمیمات فرهنگی/راهی که بازهم به ترکستان میرود
- توضیحات
- :::
- دسته: اجتماعی |
- منتشر شده در پنج شنبه, 29 مرداد 1394 11:45 |
حیات غرب - اجرای طرح های قهری حتی اگر تاثیر اندکی در حفظ لحظه ای و ظاهری حجاب داشته باشد، مسلما هیچ گونه نتیجه ای در اعتلای فرهنگ عفاف و پاکدامنی نداشته و صد البته برخی افراد را در جهتی معکوس سوق خواهد داد. تجربه ای که بارها و بارها در سی سال اخیر آن را آزموده ایم، اما هنوز از آن درس نگرفته و همان راهی را می رویم که بارها به ترکستان ختم شده است.
چندی پیش کمیسیون مشترک قضایی و فرهنگی مجلس بندی از طرح «صیانت از حریم حجاب و عفاف» را تصویب کرد که در صورت تصویب آن در صحن علنی مجلس، به موجب آن «زنان بدحجاب شاغل در ادارات دولتی» و «رانندگان خودروهایی که در آن کشف حجاب، مزاحمت یا روزه خواری در ایام ماه رمضان صورت گیرد» به ترتیب با کسری حقوق و صدهزار تومان جریمه و ۱۰ نمره منفی مواجه خواهند شد.
به گزارش اعتدال، در جزئیات این بند از طرح صیانت از حریم حجاب و عفاف آمده که نیروی انتظامی می‌تواند در صورت تکرار چندباره «تخلف حجاب» گواهینامه راننده را باطل کند و اگر راننده خودرو خود مصداق بدحجاب محسوب نشود و سرنشینان دیگر خودروی او «بدحجاب» دانسته شوند، باز هم راننده جریمه و نمره منفی دریافت خواهد کرد.
با این حال منتظرالمهدی سخنگوی ناجا در سومین نشست خبری خود با اصحاب رسانه گفت: هر زمان این موضوع از سوی مجلس به پلیس ابلاغ شود، آن را اجرایی خواهیم کرد. در شرایط کنونی آنچه در حال اجراست، جریمه خودرویی است که فرد بدحجاب در آن حضور دارد.
آن چه از ظاهر امر و جزییات این بند از طرح مذکور بر می آید اینکه باز هم متولیان فرهنگی و در صدر آن ها نمایندگان مجلس در محیطی کاملا انتزاعی و غیرواقعی ساده ترین راه و صد البته کم اثر ترین راه را برای صیانت از حجاب و عفاف برگزیده اند و آن برخورد قهری با افرادی است که بدحجاب نامیده می شوند. برخوردی که تجربه سال های گذشته به خصوص طرح هایی همچون گشت ارشاد نیز نشان داده نه تنها راه چاره ای برای اعتلای فرهنگ حجاب در کشور نمی باشد بلکه نتیجه ای معکوس را در آن شاهد بوده ایم.
آن چه مشخص است اجرای طرح حساسی چون عفاف و حجاب ، نیازمند تدوین سیاست ها و راهبردهای کاربردی با استفاده از نظر صاحب نظران خبره و با توجه به واقعیت های جامعه است. اصولی که هیچ کدام در طرح مذکور رعایت نشده و بار دیگر و ابتدا به ساکن برخورد قهری و امنیتی با افراد در صدر تمهیدات مسئولان فرهنگی قرار گرفته است.
ظاهرا تصمیم گیران فرهنگی مجلس از این نکته غافل اند که مسائل فرهنگی و علی الخصوص مسئله حجاب و اعتلای آن، از جمله مسائلی هستند که اصلاح آن فرآیندی است زمان بر و نیازمند برنامه ریزی مدون و طولانی مدت. بررسی طرح عفاف و حجاب نشان می دهد که در برخورد با مسئه حجاب نه به صورت ریشه ای بلکه بار دیگر به طور سطحی برخورد شده و تصمیم گیران فرهنگی همانند سال های گذشته انتظار دارند این طرح در کوتاه مدت و دفعتا موثر واقع شود. غافل از اینکه چنین تصمیمات قهری و امنیتی با مسائل فرهنگی نه تنها در اعتلای حجاب تاثیری نداشته بلکه اوج سطحی نگری برنامه ریزان را در برخورد با مقوله حجاب، عفاف و فرهنگ نشان می دهد.
حتی اگر بر فرض محال بپذیریم این گونه طرح های سطحی که از همان روز ابتدا شکست خورده هستند، به موفقیت برسند و برخی از افراد مجبور به حفظ ظاهری حجاب شوند، این سوال پیش می آید آیا عفاف به عنوان لایه درونی و قلبی حجاب نیز اعتلا می یابد؟ اجرای طرح های ضربتی و قهری حتی اگر تاثیر اندکی در حفظ لحظه ای و ظاهری حجاب داشته باشد، مسلما هیچ گونه نتیجه ای در اعتلای فرهنگ عفاف و پاکدامنی نداشته و صد البته برخی افراد را در جهتی معکوس سوق خواهد داد. تجربه ای که بارها و بارها در سی سال اخیر آن را آزموده ایم، اما هنوز از آن درس نگرفته و بار دیگر بر آزمودن آن تاکید داریم و همان راهی را می رویم که بارها به ترکستان ختم شده است.
سوال اساسی از نمایندگان محترم مجلس در کمیسیون فرهنگی اینست چرا صدا و سیما را مجبور به تولید فیلم و سریال و .. به محتوی عفاف و حجاب نمی کنند. صدا سیمایی که اگر تولیدات خوب در آن تولید و پخش شود، مردم علی رغم آنکه نسبت به رویه این سازمان دلخوشی ندارند اما چون فرهنگ ایرانی و اسلامی را در پیشمی گیرد از آن استقبال می کنند اما متاسفانه آنتن تلویزیون در اختیار فیلم هاو سریالهای خارجی قرار دارد که فرهنگ خود را دنیال می کنند. آیا نمایندگان فرهنگ دوست مجلس یک بار پای برنامه های کودک و نوجوان تلویزیون نشته اند تا ببینند چه خوراکی با چه فرهنگی به کودک و نوجوان ایرانی ترزیق می شود. فیلم ها و سریالهایی که نقش های اصلی و قهرمان های انها پسران و دختران در تلاشی هم پا و هماهنگ می باشد.
اقایان نماینده عفاف و حجاب از همان ابتدا در محیط گرم خانواده و از همان کودکی و نوجوانی به جامعه ترزیق می شود و نه یک روزه رخ می دهد و نه یک روز رخ بر می بندد. آنچه دیروز کاشته ایم امروز درو می کنیم و آنچه امروز می کاریم فردا درو خواهیم کرد. نگاه سیاسی دیروز به مقوله های فرهنگی در سازمان فخیمه صدا و سیما و عدم هزینه کردن برای تولید و ساخت فیلم های و سریالهای ایرانی با محتوی مناسب فرهنگ ایرانی و پرداختن صرف به مسایلی روزمره و خرید و پخش سریالهای کره ای، اروپایی و ... و پخش بدون سن بندی آنها از سوی تلویزیون و یا حتی همین رخداد در وزارت ارشاد و سینما و سی دی و دی وی دی های خانگی، بسیاری از ناهنجاری های امروز را به دنبال داشته است. قطعا سهل انگاری و سطحی نگری امروز نیز ناهنجاری های بسیاری را برای فردا رقم خواهد زد.
کسی مخالف برخورد با هنجار شکنان در جامعه نیست اما پرداخت صرف و یک جانبه و انهم قهری و انتظامی علاج کار نیست. نمایندگان محترم باید به راهکارهای فرهنگی بیشتر بیندشند و برخورد با هنجار شکنان را مکمل آن قرار دهند نه آنکه اصل را بر بخورد انتظانی قرار دهند و کار فرهنگی که سخت و دشوار است را رها کنند. کمیسیون فرهنگی چند طرح فرهنگی ارایه کرده است؟ آیا کمیسیون فرهنگی را می توان پرکارترین نه، کمیسیون فعال مجلسی دانست که رو به پایان است؟ قطعا اینگونه نیست. چرا؟
اعتدال