دمل چرکین و متعفن و بدقواره در شورای اسلامی شهر کرمانشاه را درمان کنید

توضیحات

:::

دسته: اجتماعی |

منتشر شده در جمعه, 24 شهریور 1396 18:00 |

حیات غرب - چه دوست داشته باشیم و چه منکر شویم ، هنوز جامعه ما در فعالیتهای مشارکتی به بلوغ عقلی نرسیده و فعالیت گروهی و تشکیلاتی به یک با ور ذهنی و عملی تبدیل نشده است .

نگاهی به تشکلها ، از گرو های صنفی و تشکلهای مردم نهاد گرفته تا گروه های حزبی همه گویای این واقعیت تلخ است  که در استان کرمانشاه فعالیت مشارکتی فوق العاده ضعیف است .

متاسفانه این بلوغ نیافتگی باعث شده هرکسی وزن خود را در هر عرصه ای که هست ((یک من)) فرض کند و خبری از ((نیم من – کیلو – نیم کیلو – چارک  ومثقال و گرم )) نیست .

برخی جا ها باید یک من و نیم بود و دو من کنار هم کاری از پیش نمی برد . لذا باید با این تفکر ((من گرایی و منیت ))ابتدا از خود شروع کرد و بعد از دیگران انتظار داشت . شاید از نسلهای فعلی گذشته و باید در کودکستان ها تربیتی نوین را بر این اساس پایه ریزی کرد .

دوره جدید شورای اسلامی شهر کرمانشاه (که البته تبدیل به نامی بی مسمی شده است ) ، هنوز پا نگرفته ،ندای تفرق و باند بازی از آن به گوش میرسد  و علی رغم اینکه قصد دارند با تعارف ، فضا را گل و بلبل نشان دهند ، ولی واقعیت این است که اینچنین نیست و درگیری بیخود و احساسی و غیر منطقی همچون دمل چرکین ، متعفن و بدقواره هر بار در چهره ی فردی رخ نمایی می کند .

آن پیشینه ی فرهنگی و این برخورد های احساسی نشان می دهد با سلام و صلوات کار بجایی نمی رسد و اگر این روند ادامه یابد مثل دفعه های پیش فقط و فقط ((مردم))هستند که بازنده میدان می شوند .

همگرایی در شورا ی اسلامی شهرکرمانشاه را  بزرگتر ها ی شورا که سنی از آنها گذشته است باید ترویج دهند  . وقتی کسی که مویی سپید کرده ، مستقیم و غیر مستقیم خود را عقاب تیز پرواز ، ولی مانده در قفس و جوانتر ها را زاغان سیاه و مردار خوار و بی ریشه تصور می کند . وقتی بزرگی دیگر بدون هیچ مسئولیتی مصاحبه می کند و شورا را تهدید به انحلال می کند ، طبیعی است که جوانترهای شورا که هم بازویشان کلفت تر و هم آرای آنها در بین مردم بیشتر و هم پیشینه ی تاریکی ندارد جبهه بگیرد و جواب این حضرات را بدهد و فضای شورا بیش از پیش بر محور احساس حرکت کند و از منطق دور شود . مخالفت برخی از اکثریت شورا با آرش رضایی ناشی از همین جبهه گیری های احساسی است .

بزرگی هزینه دارد و با شعار و تبلیغ این بزرگی محقق نمی شود . اگر مدتی هم کسی بزرگ نمای کاذب شد ،قطعا آفتاب عمرش کوتاه است . امید که بزرگان واقعا بزرگی کنند و راهنمای جوانتر ها در شورا باشند .