چطور یک گارسن زن توانست یک امپراطوری با بیش از ۷۵ رستوران را تاسیس کند؟
- توضیحات
- :::
- دسته: اقتصادی |
- منتشر شده در چهارشنبه, 12 آذر 1393 16:28 |
- بازدید: 733 |
حیات غرب - کار آفرینی و خلاقیت یکی از نیاز های اساسی جامعه برای توسعه است - استان کرمانشاه با توجه به قابلیتهای بکر و ویژه ای که دارد بستر مناسبی برای اشتغال زایی جوانان می باشد . مشروط به اینکه توان کار آفرینی داشته و خلاقیتهای خود را پرورش دهند. استفاده از تجارب دیگران و ذکر نمونه ای از موفقیتهای کار آفرینان ، در جهت تشویق و تحریک جوانان این استان برای کار آفرینی موثر می باشد -دان لفریدا یکی از این کار آفرینان می باشد . او در سن ۱۶ سالگی در یکی از شعبات رستوران دنیز در کالیفرنیا شروع به کار کرد. ابتدا در جلو رستوران می‌ایستاد و مشتریان را به داخل راهنمایی می‌کرد و کمی بعد ارتقا پیدا کرد و گارسن رستوران شد. وقتی که به دانشگاه می‌رفت به عنوان کار دوم در یک شرکت نرم‌افزار مشغول به کار شد و در آنجا حسابداری و مدیریت پرسنل را آموخت.
سال ۱۹۸۴، وقتی که تنها ۲۳ سال داشت، توانست تمام مهارت‌هایش را با هم بیامیزد و وقتی فرصتی پیش‌آمد که بتواند یک شعبه از رستوران دنیز را، در شهر معدنی کوچک گلوب در ایالت اریزونا بخرد، به سرعت وارد عمل شد. او می‌گوید «من از وقتی خیلی جوان بودم می‌دانستم که می‌خواهم کسب‌وکار خودم را داشته باشم.» و ادامه می‌دهد «همیشه می‌دانستم که قرار است شغل آزاد داشته باشم.»
۱۸ ماه پس از آن، کمپانی دنیز تحت‌تاثیر آنچه لفریدا توانسته بود به انجام برساند، پیشنهاد خرید چهار رستوران دیگر خود را که اوضاع چندان خوبی هم نداشتند و در غرب تگزاس واقع شده بودند به او داد. وضعیت این رستوران‌ها را روبه راه کردن چالش بزرگی بود، اما برای لفریدا بزرگترین مانع، شوک فرهنگی ناشی از این تغییرات بود، او برای دوران رکود اقتصادی شدید در ایالات متحده و چشم‌انداز سخت در پیش‌رو آماده نبود. هر هفته با مدیران دنیز تماس می‌گرفت و از آنها می‌خواست که رستورانی را در شهر بزرگ سان آنتونیو به او بفروشند. در نهایت آنها با این درخواست موافقت کردند. لفریدا، از زمانی که به آنجا رفت تا کنون توانسته است امپراطوری خودش را به ۷۵ شعبه رستوران دنیز در شش ایالت مختلف افزایش دهد. او در سیستم دنیز بیشترین تعداد رستوران‌های زنجیره‌ای را که فقط توسط یک مالک اداره می‌شوند دارد.
لفریدا به ما می‌گوید چطور توانسته است این امپراطوری را در طول سه دهه بسازد.
شما توانستید در سن ۲۳ سالگی یک رستوران را بخرید؟ خیلی شجاعانه است.
وقتی که ۲۳ ساله هستید مانند زمانی که بزرگتر می‌شوید فکر نمی‌کنید. بی‌پروا و نترس هستید و فکر می‌کنید می‌توانید هر کاری را انجام دهید. این به من قدرت می‌داد. نادان‌تر از آن بودم که بهتر و عمیق‌تر فکر کنم. یادم هست که لحظه‌هایی تردید می‌کردم. به مادرم گفتم، «من ۳۵ کارمند دارم که وابسته به من هستند، اگر من شکست بخورم چه می‌شود؟» و او گفت، «از نو شروع می‌کنی.»
با شما به عنوان یک زن جوان مالک کسب‌وکار چطور برخورد می‌شد؟
من هیچ‌گاه احساس تبعیض نداشتم، اما وقتی ۲۳ سالم بود، به نظر ۱۲ ساله می‌آمدم. هیچ‌کس مرا جدی نمی‌گرفت. وقتی برای درخواست وام به بانک مراجعه می‌کردم، کسی باور نمی‌کرد که من مالک حقیقی یک کسب‌وکار باشم. اما من پیش می‌رفتم و سعی می‌کردم افرادی را پیدا کنم که بتوانم با آنها کنار بیایم. هیچ‌وقت «نه» را به عنوان یک جواب نمی‌پذیرفتم.
چند سال پیش، مسئولان دنیز به من گفتند گروهی با آنها تماس گرفتند و به دنبال یک سخنگوی زن بودند. در آن زمان بود که آنها متوجه شدند که فقط سخنگویان مرد داشتند و برای همین با بسیاری از شعبات تماس گرفتند تا ببیند آیا خانمی که مالک چند رستوران در چند ایالت مختلف باشد، دارند یا خیر. در آن زمان بود که فهمیدیم بانوان زیادی نیستند که مالک چند شعبه باشند.
بزرگترین تغییری که از وقتی شما مالک شعبه شدید به وجود آمده چیست؟
۲۴ ساعت در طول روز باز بودن خیلی چالش‌برانگیزتر شده‌است. در طول ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته ما با مسائل بسیاری در مورد کارمندانمان مواجه شدیم که باعث شده که بیشتر تلاش کنیم. نگاه نسل جوان‌تر به زندگی و رویکردشان به کار با زمانی که من هم سن آنها بودم بسیار متفاوت است. ما همیشه باید نیروی کار جدید استخدام کنیم.
شما مالک ۷۵ شعبه هستید. لابد اصلا فرصت استراحت ندارید.
این روزها فقط به خاطر علاقه کار می‌کنم. من تمام جنبه‌های مربوط به کسب‌وکار یک رستوران را دوست دارم. اما فکر می‌کنم که فرزندانم – من دو قلو‌های پسر ۱۰ ساله دارم – مرا تعدیل می‌کنند. اگر به خاطر آنها نبود همیشه و تمام طول روز کار می‌کردم. من عاشق سر کار رفتن هستم. اما این روزها متعادل‌تر این کار را انجام می‌دهم، و مدیران و کارمندان بی‌نظیری دارم که به من کمک می‌کنند. اما هنوز هم وقتی که باشم شش روز در هفته کار می‌کنم.
اغلب مالکان چندین شعبه متفاوت سعی می‌کنند که در تجارت‌های متنوع سرمایه‌گذاری کنند، شما ولی کماکان فقط با دنیز مانده‌اید.
خب، متنوع کردن کسب‌وکار بسیار منطقی به نظر می‌آید، و هر هفته فرصت‌های جدیدی در مقابل شما قرار می‌گیرد. اما امسال ۳۰ سال است که من با دنیز کار کرده‌ام. آنها در اوج جوانی به من فرصت دادند و به من کمک کردند که پیشرفت کنم. من از این رابطه بسیار راضی و خوشحالم. در ضمن من واقعا دنیز را دوست دارم. هفته پیش برای شرکت در یک عروسی در فلوریدا بودم و دو بار در رستوران دنیز آنجا غذا خوردم.
*رستوران دنیز یک رستوران زنجیره‌ای است که در سال ۱۹۵۳ در آمریکا تاسیس شد و امروز بیش از ۱۶۵۰ شعبه در ایالات متحده و چند کشور دیگر دارد