به مناسبت اول ماه رجب المرجب / شعری از عبدالرضا راد فر

به آستانِ راستکامِ مظهرالعجائب

گرچه با هر چشمه ساری کامکاری می کند
دل؛ درونِ سینه ؛ امشب ؛ بی قراری می کند

دانه دانه اشکِ شوق آسمانِ چشمهام
لاله زارِ گونه ام را آبیاری می کند

رو به هرسو میکنی،سرمستی و شادابی است
ماه شاید ؛ با ستاره ، می گساری می کند

کهکشان هم شادکام وبی قرار و سرخوش است
مثلِ طفلِ بی خیالی ؛ نِی سواری می کند

اطلسی با لاله ؛ سنبل با چمن در شورِ شوق
گل به دوشِ شاخه ها رقصِ بهاری می کند

هستی امشب؛ برگ و بارش جوهرِ عشق خداست
آن کسی که، کعبه او را پرده داری می کند.

جانشینِ آب و آیینه ، امامِ آفتاب
مقدمش را ، آسمان آیینه داری می کند

گرچه نورِ عارفان و چشمه ی راه بقاست
با شب و چاه وبیابان غم گُساری می کند

روحِ زیبایی، لطافت، رأفت و جنگاوری
جمعِ اضدادی که حق را هم جواری می کند

مزرعِ اندیشه های عاشقانِ تشنه را
ابرِ احساسِ لطیفش، آبیاری می کند

راز دارِ حرمتِ یاسین و طاها؛ بوتراب
با یتیمانِ شکسته شادخواری می کند

هو مدد، مولا علی ولا فتی الّا علی
با علی باشی خدایت دست یاری می کند.

عبدالرضا رادفر کرمانشاهی ( آرام )
شب سیزدهم رجب المرجب 1368شمسی

اضافه کردن نظر

کد امنیتی
تازه سازی