آقای رستمی بعد از مسابقات جهانی در رسانه‌ها کم پیدا شدید، خیلی سخت پیدایتان کردیم!
برای چه باشیم. مصاحبه‌کردن فایده‌ای ندارد.
 چرا فایده ندارد، حداقل اینکه حرف‌هایتان را همه می‌شنوند؟
از روزی که از مسابقات جهانی برگشتم یک‌نفر حالی از من نپرسیده است. انگار هیچ کاری نکردم. این‌همه زحمت کشیدم، شبانه‌روز تمرین کردم تا این مدال طلا را بگیرم اما ظاهرا به چشم هیچ‌کس نیامده است. واقعا خیلی از ورزش‌کردن سرد شدم. دیگر مثل قدیم‌ها نیستم که شور و انگیزه داشته باشم تا ادامه بدهم.
 گلایه‌ات از مسوولان است؟
بله، بعد از سه‌سال پرچم ایران را در دنیا به اهتزاز درآوردم اما حتی یک مسوول هم به استقبالمان در فرودگاه نیامد. بماند که دیگر هیچ رسیدگی‌ای از نظر مالی هم نکردند و پاداشی به ما ندادند. قبلا که از مسابقات جهانی برمی‌گشتیم وضع بهتر بود، یک رسیدگی کوچکی می‌شد اما الان دیگر آن هم نیست. نمی‌دانم شاید به‌خاطر اینکه در ماه محرم و صفر بودیم برنامه‌ای برای ما نداشتند. البته وقتی به شهر خودم کرمانشاه رفتم مردم و مسوولان سنگ‌تمام گذاشتند و همه به اسقبالم آمدند. متاسفانه وقتی به ورزشکاری که در سطح حرفه‌ای فعالیت می‌کند، رسیدگی و توجه نشود، از لحاظ روحی به هم می‌ریزد و اتفاقات خوبی برایش نمی‌افتد. من به جایی رسیدم که در این شرایط به فکر رفتن هستم. دیگر انگیزه‌ای ندارم که بمانم.
 یعنی کلا می‌خواهی ورزش را کنار بگذاری؟
بله، چندروز است که خیلی جدی دارم به آن فکر می‌کنم. به‌خاطر اینکه سنم دارد بالا می‌رود و آینده‌ام را نساخته‌ام. فقط اسمم قهرمان است و هیچ پشتوانه و درآمدی ندارم. یک دانشجو هستم و استخدام جایی هم نیستم. باید به فکر زندگی آینده‌ام باشم و خرجم را در بیاورم یا نه؟
  مسوولان استان کرمانشاه کاری برایت نکردند که استخدام یکی از نهادها و ارگان‌های استان شوی؟
نه، هیچ‌کس تا حالا چیزی در این مورد به من نگفته. حتی در اداره تربیت بدنی استان هم استخدام نشدم. تا حالا چندبار هم در مصاحبه‌هایم این موضوع را گفته‌ام که در استان خودمان هم نتوانستم مشغول به کار شوم اما فایده‌ای نداشته است. من برای همین مسابقات قهرمانی جهان یک‌عالمه از جیب خودم هزینه کردم. چک دادم و قرض کردم اما هنوز نتوانستم بدهی‌هایم را برگردانم. فکر کنم اگر جوایزم را هم بگیرم باز نتوانم بدهی‌هایم را صاف کنم.
 برای چی از جیب خودت هزینه کردی؟
به‌خاطر اینکه مسابقات قهرمانی جهان برایم خیلی مهم بود و می‌خواستم زودتر به این رقابت‌ها برسم. زانو، کمر و مچ دستم آسیب دیده بود که برای مداوای آن مجبور بودم دکتر و مراکز درمانی خصوصی بروم تا زود کارم راه بیفتد و از همه مهمتر خوب شوم. در این مسابقات تنها کسی بودم که مدال طلا را گرفتم و تنها کسی هم بودم که سوختم.
 شما برای مردم یک قهرمان جهان هستید، نسوختید، این خیلی مهم است؟
بله، مردم برای من خیلی مهم هستند. من هم با دعاها و روحیه‌دادن‌های آنها به اینجا رسیدم اما آنها باید بدانند که قهرمانشان در چه شرایطی وزنه می‌زند. آن‌هم در رشته‌ای مثل وزنه‌برداری که تمام آن درد و مریضی است.
 از فدراسیون چقدر حقوق می‌گیری؟
ما از فدراسیون وقت‌هایی که در اردو هستیم حقوق می‌گیریم. بعد از اینکه در بازی‌های آسیایی مدال نقره گرفتم 200تومان روی حقوقم گذاشتند که شد یک‌میلیون‌و200تومان.
 یعنی الان دیگر این حقوق را نمی‌گیرید؟
نه، چون اردویی نداریم.
 حسین رضازاده چطور؟ او پاداشی به تو و بهداد سلیمی نداد؟
قول دادند که پاداش ویژه‌ای نسبت به سال گذشته برای قهرمانان کنار گذاشته‌اند اما فعلا ندادند و من هم نمی‌دانم چه چیز است. فقط می‌دانم ویژه‌تر از قبل است. پارسال به نفر اول جهان یک دستگاه خودرو زانتیا دادند.
 خب برگردم به مسابقات جهانی، شما یک‌سال‌ونیم پرتنش را با کادر فنی قبلی پشت سر گذاشتید و تمام این مدت از تیم‌ملی دور بودید، حالا از نتیجه‌ای که در بازی‌های آسیایی 2014 و مسابقات قهرمانی جهان که به فاصله 40 روز برگزار شد، گرفتی راضی هستی؟
به‌هرحال اتفاقاتی بود که افتاد. بهتر است درباره آن حرف نزنیم و آن زخم را تازه نکنیم. من توانستم شخصا در مسابقات جهانی حضور خوبی داشته باشم و خدا هم با من یار بود. در بازی‌های آسیایی هم فکر می‌کردم نفر آخر هستم و مدال طلایم را قطعی شده می‌دانستم، نمی‌دانستم بعد از من وزنه‌بردار چین به روی تخته می‌آید. به‌هرحال مدال طلایم نقره شد اما در جهانی جبرانش کردم و آن را به حرم حضرت معصومه تقدیم کردم چون ارادت خاصی به ایشان دارم و هرچه از او خواستم به من داده.
 تیم‌ملی وزنه‌برداری در بازی‌های آسیایی نتوانست آنطور که باید انتظارات را برآورده کند، بهمن زارع سرمربی تیم می‌گفت که بچه‌ها وزنه‌های تمریناتشان را نزدند از طرفی برخی کارشناسان هم می‌گفتند که کادر فنی نتوانسته وزنه‌های خوبی را برای آنها انتخاب کند. نظر شما درخصوص عملکرد کادر فنی چیست؟
بهمن زارع و هادی پانزوان هر دو از پیشکسوتان وزنه‌برداری هستند که به نظر من تیم‌ملی را خوب هدایت کردند و تکنیک خوبی هم در تمرینات داشتند. در بازی‌های آسیایی هم وزنه‌های درست و حرفه‌ای برای همه انتخاب کردند. در مورد خود من واقعا هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد که وزنه‌بردار چینی بیاید و 13 کیلو روی وزنه‌اش بگذارد. این یک معجزه بود که او آمد و قهرمان شد. مربیان هم فکرش را نمی‌کردند که او این وزنه را بزند.
 عملکرد تیم را در مسابقات قهرمانی جهان چطور ارزیابی می‌کنید؟
به نظر من با آن تیم، نتیجه خوبی گرفتیم. بهداد سلیمی هم برای این نتوانست مدال طلا بگیرد که قبل از آن باید در مسابقات لیگ شرکت می‌کرد و واقعا خسته بود. ضمن اینکه در بازی‌های آسیایی هم شرکت کرده بود. از طرفی ما در این مدت دوسالی که نبودیم مدال طلای فوق‌سنگین جهان را به رقبا داده بودیم. رقبای سلیمی در غیبت او خیلی خوب تمرین کرده بودند و واضح بود که آماده‌تر از بهداد هستند. سال گذشته بهادر مولایی هم در نبود بهداد دوم شد. از همان پارسال طلسم گرفتن مدال طلای فوق سنگین برای رقبای ما شکسته شده بود. اگر یک‌سال‌ونیم عمر ورزشی ما به‌دلیل آن قضایا هدر نمی‌رفت هیچ‌وقت این مدال را از دست نمی‌دادیم!
 الان برنامه‌ات چیست؟
گفتم که به فکر خداحافظی هستم و فعلا دارم استراحت می‌کنم.
 اگر تو بروی جانشینی در تیم‌ملی داری؟
اگر کسی بود که مسلما در این مسابقات جهانی شرکت می‌کرد. تنها رقیبی که من دارم رسول تقیان است که در این رقابت‌ها بیست‌وسوم شد. آقای تقیان چهارسال از من بزرگ‌تر است. متاسفانه اصلا پشتوانه‌سازی خوبی برای این تیم نشده و با این شرایط نمی‌شود مدالی در دنیا به دست آورد.
 در سایر اوزان هم شرایط ظاهرا همین‌طور است؟
بله، در وزن‌های دیگر هم همین‌طور است. نفر جایگزینی نداریم. باید از لحاظ علمی حتما به این قضیه نگاه شود و فکری اساسی برای آن بکنند.
 انتخابات فدراسیون وزنه‌برداری هم اسفندماه برگزار می‌شود و دوره چهارساله مدیریت رضازاده تمام می‌شود، عملکردش را چطور دیدید؟
خدا را شکر، دستشان درد نکند.