حیات غرب - امنیت و آرامش از دیرباز یکی از نیازهای اساسی و اولیه جوامع بشری بوده و بسیاری از صلح‌ها و جنگ‌ها برای به‌دست‌آوردن و حفظ امنیت رخ داده است. با پیچیده‌ترشدن روابط اجتماعی انسان‌ها، متغیرهایی که روی امنیت اجتماعی تأثیر مستقیم و غیرمستقیم دارند، بسیار گسترده‌تر شده‌اند. امروزه تأمین و تحقق امنیت پایدار نیازمند رعایت پیچیدگی‌ها و در‌نظرگرفتن محاسبات اطلاعاتی، مناسبات و عمق روابط در عرصه اجتماعی است. شبکه‌های در هم‌تنیده در حوزه اجتماعی، مولد ظرفیت‌ها و قابلیت‌های زیادی است که در شرایط کنونی باید به طرق مقتضی برای حفظ امنیت، کنترل و مدیریت شوند. برای صیانت از امنیت اجتماعی، روش‌های مختلفی اتخاذ می‌شود که یکی از آن طرق مشارکت مردمی است. برای تحقق این امر روش‌های مختلفی وجود دارد و به‌نظر می‌رسد ارتقای سطح آگاهی مردم راجع ‌به پدیده‌ها و دلایل ناهنجاری‌ها، یکی از نکات مهم و مطلوب برای جلب مشارکت مردم است. امروزه فرهنگ‌سازی و پذیرش فرهنگ نسبت به قبح امور معارض با آرامش و امنیت شهروندان، آثار مثبت ملموس‌تری نسبت به برخورد قانونی دارد. اگر انسان‌ها اهمیت موضوع و تبعات ناخوشایند ناامنی را درک کنند، به مشارکت خود در این راستا اهمیت خواهند داد. در منابع و مفاهیم قرآنی، مهم‌ترین خصوصیت انسان، تعقل، تدبیر و تقویت آگاهی و شناخت نسبت به امور است. قرآن کریم که بزرگ‌ترین منبع اعتقادی مسلمانان است، پذیرش و قبول رفتارهای اجتماعی را که جنبه تقلیدی و صرفا تأسی محض از دیگران است، نمی‌پذیرد. زمانی که استقرار امنیت اجتماعی به‌عنوان مهم‌ترین هدف برای صیانت از مال، ناموس، عرض و سرمایه‌ها دانسته می‌شود، انسان‌ها باید به حقوق خود آشنا باشند و نقش خود را در این‌باره ایفا کنند. موضوع بعدی شناخت خطراتی است که موجودیت انسان را به‌طور بالقوه و بالفعل، مورد تهدید قرار می‌دهد. وقتی که هر فرد اثرات منفی این تهدیدها را بشناسد، می‌تواند قدر امنیت و مصونیت را به‌خوبی بداند. خوداصلاحی مناسب‌ترین واژه‌ای است که می‌توان برای توصیف وظیفه هر فرد در قبال حقوق تعیین‌شده‌اش در جامعه استفاده کرد. تأکید همه ادیان بر این است که هرگونه اصلاحی باید از خود انسان شروع شود. انسان مؤمن از اینکه کسی را از بدی نهی یا فردی را به خوبی امر کند، در حالی‌که خود بدان بدی آلوده یا به آن خوبی عامل نیست، پرهیز داده شده است. درواقع انسان غیرعامل، سخنش تأثیری ندارد. همچنین در باب مشارکت مردم در افزایش امنیت اجتماعی، باید به دگراصلاحی توجه ویژه‌ای شود. انسان موجودی مسئولیت‌پذیر است، اگر به نقش و مسئولیت شرعی و قانونی افراد در جامعه توجه شود، خواهیم گفت افراد باید همواره در قبال حوادث، جرائم و موارد مخل امنیت، واکنش نشان دهند. انسان مسئولیت‌پذیر، در همه اوضاع و احوال، نقش خود را در برقراری امنیت اجتماعی حتی در مرحله پیشگیری، به منصه ظهور خواهد رساند. در جامعه امروز ایران و با توجه به ساخت اجتماعی آن مقوله امنیت، به‌ویژه در فضای مجازی بسیار حائزاهمیت است و باید توجه داشت بسیاری از مشکلات و موانعی که امنیت جامعه را تهدید می‌کند، ریشه در مواردی دارد که حل آن جز با حضور و همکاری آحاد مردم امکان‌پذیر نیست. امنیت اجتماعی مانند امنیت ملی، چیزی جدای از مردم نیست، به همین دلیل هرکس باید به‌نوبه خود در تحقق امنیت احساس مسئولیت کند، چراکه هرکس به سهم خویش به امنیت جامعه‌ای که به آن تعلق دارد، نیازمند است؛ همان‌طور که در یک خانواده، اعضا هیچ‌گونه آزار و اذیتی را نسبت به یکدیگر برنمی‌تابند و حتی‌الامکان برای آسودگی خیال و آرامش یکدیگر تلاش می‌کنند. نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران با استفاده از شاخص‌های اجتماعی ازجمله همراهی و همگام‌کردن مردم با خود، ظرفیت بسیار بالایی را با عنوان پلیس افتخاری ایجاد کرده است. پلیس افتخاری ظرفیتی جامعه‌محور از پلیس بوده که علاوه بر تقویت و بهبود رابطه مردم با پلیس از طریق مشارکت آنان در فعالیت‌های پلیسی، می‌تواند ظرفیت و توان مردمی برای گسترش امنیت و مشارکت عمومی را به اوج خود برساند. عضویت در پلیس افتخاری زمینه‌ساز ایجاد بستری است تا خوداصلاحی و دگراصلاحی را در جامعه به‌عنوان مهم‌ترین راهبردها برای مشارکت مردمی در تحقق هرچه بهتر امنیت پدید آورد. هر عضو پلیس افتخاری خود را موظف می‌داند عیب‌ها و نقص‌های خود را بشناسد و درصدد اصلاح آنها برآید و در گام بعد با استفاده از روش‌ها و ابزارهای تحت کنترل پلیس، غافلان اجتماعی را از هنجارها و ناهنجاری‌های پیش‌رو باخبر کرده و از گسترش اعمال خلاف قانون جلوگیری کند. درنهایت، می‌توان گفت ضرورت حفظ ارزش‌ها و برقراری عدالت، منوط به برقراری امنیت اجتماعی در جامعه است.