با آغاز سال تحصیلی دانش‌آموزان معمولاً با مشکلی مواجه می‌شوند که در رسانه‌ها کمتر به آن پرداخته می‌شود: نداشتن فضای مناسب برای درس‌خواندن و انجام تکالیف درسی در خانه. مساحت خانه‌ها نسبت به چند دهۀ پیش کاهش یافته و امروزه بسیاری از خانواده‌ها در آپارتمان‌های کمتر از ١٠٠ متر زندگی می‌کنند. معاشرت‌های دوستانه و خانوادگی نیز مزید بر علت می‌شود تا دانش‌آموزان فضای آرام و مناسب برای درس‌خواندن نداشته باشند. کتابخانه‌های عمومی نیز اغلب با مراجعان بسیار روبه‌رو هستند و امکان پذیرش بسیاری از دانش‌آموزان را ندارند. کتابخانه‌های دانشگاه‌ها نیز معمولاً منحصر به اعضای خود آنهاست و پذیرای مراجعان بیرون از موسسه به‌ویژه دانش‌آموزان نیستند. پس چه باید کرد؟

کاری که می‌تواند تا حدودی به حل این مسئله کمک کند ایجاد قرائت‌خانه در محلات مختلف است. قرائت‌خانه ساختمانی است که می‌تواند یک یا چند طبقه باشد با میز و صندلی، نور مناسب و تهویه و نیز پریزهای برق متعدد برای کامپیوتر مراجعه‌کنندگان، همین! تفاوت آن با کتابخانه در این است که نیازی به تهیّه کتاب، ‌قفسه، کامپیوتر، ملزومات دیگر و چندین کارمند ندارد. یک سرایدار-‌ نظافت‌چی و یک مسئول برای آن کافی است.

یعنی با هزینه‌ای بسیار کمتر از کتابخانه می‌توان در شهرها قرائت‌خانه ایجاد کرد. نگارنده که سال‌ها در چند کتابخانه کار کرده است براساس تجربیات خود می‌تواند بگوید که از اکثر کتابخانه‌ها نیز به‌عنوان قرائت‌خانه استفاده می‌شود یعنی بسیاری از مراجعان کاری به مجموعه کتابخانه ندارند و اغلب برای انجام تکالیف درسی چه دبیرستانی و چه دانشگاهی به کتابخانه‌ها می‌روند. البته پیشنهاد تأسیس قرائت‌خانه به‌معنای آن نیست که از تأسیس کتابخانه‌های تازه و گسترش و تجهیز کتابخانه‌های فعلی چشم بپوشیم.
در کنار شهرداری‌ها که باید متولّی اصلی این کار باشند خوب است نیکوکارانی که به ساختن مدرسه می‌پردازند در کنار آن ساختن قرائت‌خانه را نیز در نظر داشته باشند و به آن همّت گُمارند. اهمیت قرائت‌خانه در امر آموزش اگرچه در حد مدرسه و کتابخانه نیست ولی به‌عنوان مکمّل خدمات آموزشی می‌تواند کمک شایانی به موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان کند.