مسئله فرزند آوری و اهتمام به نسل یکی از مهمترین زوایای زندگی بشر بوده است و از همین رو خداوند میل و حب به فرزند را در ذات او نهادینه کرده و در همه ادیان الهی، انسان را بهتبع فطرت او به داشتن فرزند ترغیب نموده است. دین اسلام نیز، در قالب آیات قرآن و روایات معصومین (ع) امر به فرزند آوری داشته و بر محاسن بسیار آن صحه گذاشته و علاوه بر تحسین نفس عمل فرزند آوری، تعدد و تکثر آن را که پایه کمی جامعه را تشکیل میدهد؛ موردتوجه قرار داده و در صورت تحقق شرایط خاص آنکه ناظر به فرد، خانواده و جامعه است، دستور به ازدیاد نسل و تکثیر جمعیت داده و آن را یکی از مزایای مهم جوامع اسلامی و از عوامل قدرت و اقتدار تلقی نموده است. همچنین در خلال اهتمام به ازدیاد نسل، از ارتقاء کیفی آن فروگذار نکرده و با سلسله اوامری که در منابع دینی ذکرشده است، خواستار اعتلای کمال و مطلوبیت روحی و جسمی فرزند شده است. روش بررسی: در این مطالعه، کلیه مقالات چاپشده تا زمستان 1401 به زبان فارسی درزمینه ی فرزند آوری از دیدگاه قرآن و ائمه اهلبیت (ع) موردبررسی قرار گرفتند. این مقالات از طریق جستجو در پایگاههای اطلاعاتی، فصلنامه پژوهشی فقه و مبانی حقوق اسلامی، پایگاه اطلاعرسانی حوزه، sid.ir، فصلنامه فقه تطبیقی و نشریات سیویلیکا، با استفاده از کلیدواژههایی نظیر قرآن، حدیث، فرزند آوری، ازدیاد نسل، مطلوبیت، فرزند بهدستآمدهاند. همچنین از مجلات معتبر علمی از مقالات و وبسایتهای فوق استخراجشده است. یافتهها: این بحث در طول تاریخ همواره محل مناقشه و اختلافنظر در بین اندیشمندان بوده و موافقان و مخالفان تکثیر نسل با برشمردن مضرات و مزایای جمعیت زیاد، بر ابطال نظر یکدیگر مصر بودهاند. از سوی دیگر نحوه دستیابی و حصول فرزند و بهبیاندیگر روشهای متعدد و متنوع فرزند آوری از دیگر مباحث مهم در این زمینه بوده و دین اسلام در جهت ارزیابی کیفی این روشها به بیان دیدگاههای خود پرداخته و در صورت اتخاذ هر روش، توصیههایی در جهت چگونگی آن بهصورت مستقیم در روایات و یا انتزاع احکام از روایات در مسائل مستحدثه پرداخته است.تعارض منافع : بدینوسیله نویسنده تصریح مینماید که هیچگونه تعارض منافعی در خصوص پژوهش حاضر وجود ندارد.