خوشبختی چیست ؟

بی شمار دیده اید که از افراد پرسیده می‌شود که آیا خوشبخت هستند یا نه؟ آیا از کسی پرسیده اید که در زندگی، احساس خوشبختی می‌کند یا نه؟ آیا به جوابشان توجه کرده اید؟ آیا با خودتان اندیشیده اید که خوشبخت هستید یا نه؟ آیا به دنبال جوابی برای این پرسش درونی بوده اید؟بی شک، تمام افراد جامعه، پیر و جوان، زن و مرد، دختر و پسر، همه و همه آنانی که حداقل به دنبال راحتی و آسایش نسبی می‌گردند تا در جهانی که هم اکنون ناگزیر به زندگی در آن هستند، احساس راحتی نمایند و خواستار خوشبختی کامل باشند، هر تلاشی را در باور و اعتقادشان در پُشت درهای بسته ای قرار می‌دهند که روزی شاید طِبق شانس، رو به گذرگاه منتهی به سرزمین زرّین خوشبختی گشوده شود؛ ولی حتی جمع انبوهی از پرکارترین، سخت کوش ترین، فعّال ترین، موفق ترین، ثروتمندترین، مشهورترین و قدرتمندترین مردم روی این کره خاکی، بر این نکته، قول مشابه دارند که هنوز پس از کسب این همه موفّقیت‌ها، شهرت‌ها، قدرت‌ها و پس از اهتمام بر این همه کوشش‌ها و تلاش‌ها بازهم به خوشبختی دست نیافته اند. به راستی، خوشبختی چیست؟ در پشت کدامین در، سرمایه وقت، عمر و تلاش خود را به انتظار بنشانیم تا روزی خبر از ورود به سرزمین افسانه ای خوشبختی به ما داده شود؟شناخت و آگاهی، اولین مرحله برای رسیدن به خوشبختی است. انسان‌های عاقل از میانبُرهایی گذر می‌کنند که سریع تر از اَنَس‌های عادی به شناخت و آشنایی می‌رسند. شاید بگویید که مهم، رسیدن است و سریع تر یا آهسته تر، چه فرقی می‌کند؟در جواب باید به این نکته توجه کرد که هنگامی‌مسئله «زمان» برای ما مطرح نیست و «سریع» با «آهسته» فرقی نمی‌کند که فرد بداند چه مدت وقت و زمان دارد؟ ولی انسانی که از یک ثانیه بعد، هیچ گونه اطمینان و اطلاعی ندارد باید سریع تر به این شناخت دست یابد تا طعم خوشبختی را لااقل در این جهان، مزه مزه کند.به راستی عاقل‌ترین مردم کیست؟ و این چگونه عقلی است که مردم به واسطه آن، خوش بخت می‌شوند؟ فیلسوفان، دانشمندان و بزرگان زیادی در جهان به این سؤال، پاسخ‌ها گفته اند؛ ولی ترجیح می‌دهیم پیش از همه، سخن بزرگْ راهنمای بشر، مدرس اخلاق، منجی عالمیان، معلم انسانیت، مظهر خلق، تجلّی زیبایی خلقت الهی، پیام‌آور خوشبختی خاتم پیغمبران را مطرح کنیم که: «خردمندترین مردم، بامداراترین آنها با مردم است».و یا امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب(ع) می‌فرماید: «مدارا کردن با مردم، سرلوحه عقل است».

 ضرورت مدارا کردن با مردم
پیامبر اکرم(ص) می‌فرمود: «پروردگارم همان گونه که مرا به انجام دادن واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است». و یا: «مدارا کردن با مردم، نصف ایمان است و نرمی‌و مهربانی کردن با آنها نصف زندگی است».
 رابطه مدارا و خوشبختی
انسان در دنیا زمانی احساس خوشبختی می‌کند که به راحتی به دور از هرگونه ظلم و جور و ستم و عدالت، روز را به شب برساند؛ به هر کجا که می‌رود، با وی به عدالت رفتار شود؛ به هر که رو می‌کند با رویی گشاده، پذیرای وی باشد؛ از هر که درخواستی می‌کند بی هیچ عذر و بهانه ای درخواستش اجابت شود؛ از مردم، جز به نیکی نبیند و جز به خوبی نشنود. در این لحظه است که هیچ مشکلی نخواهد داشت، در هیچ راهی به شکست بر نمی‌خورد و هیچ در بسته ای پیش چشمانش نمی‌بیند. مدارا کردن با مردم را می‌توان در سفارش مولای پرهیزکاران و مدارا کننده واقعی خلاصه کرد که خطاب به فرزندشان امام حسن(ع) می‌فرمایند: «ای فرزندم! در روابطت با دیگران، خویشتن خویش را میزان قرار ده. هر آنچه که برای خود می‌پسندی برای دیگران نیز بپسند و آنچه را که برای خویش نمی‌پسندی، برای دیگران نیز مپسند. چنانچه دوست نداری ستم ببینی، خود نیز ستم مکن و همان گونه که از دیگران نیکی انتظار داری، خود نیز در حق آنان نیکی کن. هر کاری را که از دیگران زشت می‌شماری، ارتکابش را برای خود نیز زشت بدان. آنچه را دوست نداری درباره ات بگویند، تو نیز درباره دیگران مگو».آری اگر ما با مردم به گونه ای رفتار کنیم که دوست داریم با ما هم به همان مثال رفتار شود، نه تنها خوشبختی خود را در دنیا تضمین کرده ایم، بلکه آن را به دیگران هم هدیه داده ایم و همین امر، باعث سعادت ما در جهان آخرت می‌شود و خوشبختی خود را در جهان برین هم تضمین کرده ایم. اگر ما دوست داریم مردم با ما با رویی گشاده صحبت کنند باید خود مثال و مصداق عینی و شفاف از خلق باشیم. اگر می‌پسندیم که مردم با نیکی از ما یاد کنند و نکات مثبتمان را پر رنگ جلوه دهند باید بیش از بدی‌ها و نقص‌های مردم به خوبی‌هایشان توجه نماییم. اگر نمی‌پسندیم مردم در اجابت خواسته‌هایمان کوتاهی کنند، خواسته‌های دیگران را مقدم بر خواسته‌های خویش قرار دهیم. اگر خوشبختی را در این می‌بینیم که مشکلاتمان یکی پس از دیگری حل شود باید در حل مشکلات دیگری قدم برداریم. امام علی(ع) می‌فرماید: «با مردم، مدارا کن تا از برادری آنان بهره مند شوی و با روی خوش با آنان برخورد کن تا کینه‌هایشان بمیرد».پس کسی که با مردم به مدارا رفتار می‌کند، به فرموده پیامبر(ص) از عاقل ترین مردم است و انسان عاقل به شناخت و راه‌های خوشبختی، سریع تر نائل می‌آید.
 

اضافه کردن نظر

کد امنیتی
تازه سازی