زمان را چگونه مدیریت کنیم ؟

زمان، با ارزش‌ترین و گران بهاترین سرمایه و حیاتی‌ترین منبعی است که در اختیار هر فردی قرار داده شده، زندگی انسان از لحظات آن ساخته می‌شود و تلف شدن آن، ضایعات جبران ناپذیری را به بار می‌آورد. نگرش صحیح نسبت به زمان و مدیریت پذیر بودن آن، نخستین گام در مسیر استفاده بهینه از وقت است، زیرا برخلاف آنچه تصور می‌شود، زمان را می‌توان در اختیار گرفته و کنترل کرد. در حقیقت هر ساعت و هر روز یک ظرف زمانی است که باید آن را بر حسب اولویت و به شکل حساب شده پر کرد، بنابراین می‌توان گفت که مدیریت زمان در اصطلاح به معنای در گردش نگه داشتن زمان و مفید نمودن حداکثری آن می‌باشد، که اساس آن، تغییرات و عملکرد انسان لحظه به لحظه نو می‌شوند و رنگی جدید به خود می‌گیرند.از نگاه امام علی(علیه السلام) شمار نفسهای آدمی ‌معلوم و معین است و انسان با هر نفسی در حقیقت پاره ای از عمر خویش را سپری نموده است (آمدی/ 535). در کلامی‌دیگر امیرالمومنین(ع) به گذشت سریع عمر اشاره کرده و می‌فرماید: فردا نسبت به امروز بس نزدیک است ساعتها در روزها چه زود می‌گذرند 

 حالا چرا برنامه ریزی؟!
توجه داشته باشید هر یک ساعتى که صرف برنامه‌ریزى موثر شود، در مقام اجرا چهار ساعت زمان برایتان ذخیره می‌ کند و نتایج بهترى هم به‌بار می‌ آورد. بدانید که اکثر افراد بر اساس برداشت‌هاى نادرست، وقت خود را بدون برنامه ریزی تلف می‌ کنند. وقت گیر پندارى برنامه ریزى، احساس موفقیت از بى برنامگى، تصور به هم خوردن همه برنامه‌ها به خاطر کارهاى غیرمنتظره، برنامه ریزى به کار جنبه انتزاعى می‌ بخشد.
فرد نامنظم علاوه بر اتلاف زمان خود باعث اتلاف زمان دیگران نیز می‌ شود. فرد منضبط هیچ گاه کارى را در نیمه راه رها نمی‌ کند، بلکه اهدافى بلند بر می‌ گزیند و با سعى و کوشش آن را به فرجام می‌‌رساند. بى نظمی‌ شخصى خود را به نظم وادارید تا کنترل موثر وظایف برایتان میسر شود. در برخورد با اطلاعات، به نحو منظم و روشمند عمل کنید و مکرر در مکرر به خود بگویید که آدمی‌ منظم و مرتب هستید و در این راه بکوشید.هدف شما باید آن باشد که فکرتان را از هر چیز دیگرى جز آن چه روى آن کار می‌ کنید، پاک سازید.
لوازم مهم و ضرورى را همیشه به صورت منظم در دسترس قرار دهید. فضاى کار و مطالعه را چنان سامان دهید که کارها با توجه به اولویت آنها در برابرتان قرار گیرد.امام باقر علیه‌السلام می‌ فرماید:من از کسى که در امور دنیویش تنبلى کند بیزار هستم، زیرا کسى که در امور دنیایش تنبل باشد در امور مربوط به آخرتش تنبل تر است.امام على علیه‌السلام در این زمینه می‌ فرمایند: (شاخصه تنبلى به تأخیر انداختن کار است)فرد تنبل چون اهل کار نیست، حتى هدف‌هاى قابل دسترس و آسان را دست نایافتنى می‌ بیند و به همین دلیل اوقات خود را به بطالت می‌ گذراند.هیچ حرفی عمیق تر و دلسوزانه تر از صحبت ائمه نیست. پس حالا که اینطور به ما توصیه کردند که قدر وقت و عمرمان را بدانیم بیایید از همین الان باهم قرار بگذاریم که منظم و دقیق و خداپسند عمر و لحظه‌هایمان بگذرانیم. 
باید خودمان را بشناسیم
باید به خودمان یادآوری کنیم که این شرایطی که اکنون ما در آن به سر می بریم تا حد زیادی نتیجه کارهای خودمان است، باید آنها را بپذیریم دنبال مقصر نباشیم که: چرا فلانی دارد و من ندارم؟ چرا پدر فلانی چنان است و چنین است و من نیستم ، اینها افکار شیطانی است. ما تا روزی که دنبال مقصر باشیم که کاستی‌ها را گردنش بیندازیم هیچ پیشرفتی نخواهیم کرد و در یأس و ناامیدی تلف خواهیم شد . نگاهی به شخصیت‌های بزرگ تاریخ بیندازید ببیند چگونه با دست خالی جهان خود و ملّتی را زیر و رو کرده اند ما هم از همان جنسیم؛ یعنی انسانیم و قابلیت‌های زیادی داریم فقط باید آنها را بشناسیم و از آن ها بهره ببریم.
 

اضافه کردن نظر

کد امنیتی
تازه سازی