چرا نزاع منجر به قتل اتفاق می‌افتد؟

معاونت اجتماعی پلیس آگاهی ناجا با انتشار قسمتی از پرونده‌های واقعی به ارائه توصیه‌های پرداخته است که بر این اساس آمده است که فرد جوانی در جاده‌ای نزدیک یکی از شهرستان‌ها با سلاح سرد به قتل رسید. پرونده مذکور به آگاهی شهرستان ارجاع شد و سپس به منظور ادامه تحقیقات به اداره عملیات ویژه پلیس آگاهی استان ارسال شد.

 کارآگاهان با بررسی دقیق متوجه شدند که مقتول روز حادثه، همراه یکی از دوستانش بوده است. دوست وی در تحقیقات اظهار داشت: «در روز حادثه من به اتفاق مقتول با خودروی پژوی خودم در پمپ بنزین با سرنشینان یک وانت مزدا درگیر شدیم و پس از خروج از پمپ بنزین، مقتول در همان محلی که بعدا جسدش کشف شد، از خودرو پیاده شد و من به مسیر خود ادامه دادم و از وقوع قتل بی‌خبرم.»

با انجام اقدامات فنی، صحت اظهارات فرد همراه مقتول، مبنی بر درگیری مورد تایید قرار گرفت.

با بررسی‌های بعدی مشخص شد که سرنشینان وانت مزدای مورد اشاره، پس از حرکت پژو، از سوختگیری منصرف شده و پژو را تعقیب کرده‌اند؛ لذا با احتمال ارتکاب قتل توسط سرنشینان وانت، موضوع تحت پیگیری قرار گرفت.

با بررسی فیلم ضبط شده در پمپ بنزین و مقایسه آن با بانک مجرمین سابقه‌دار، عامل قتل شناسایی و دستگیر شد.

وی در خصوص علت درگیری اظهار کرد: «مقتول به همراه دوستش پس از اتمام سوختگیری، به سبب اینکه خودروی دیگری در پمپ جلویی مشغول سوختگیری بود، با لحن تندی از من که در پشت سرش قرار داشتم، خواست یک مقدار عقب‌تر بروم تا وی بتواند از پمپ بنزین خارج شود؛ این امر موجب عصبانیت من و همراهانم و درگیری لفظی با آنان شد. به همین دلیل به تعقیب خودروی پژو پرداختیم و در موقعیت مقتضی یکی از سرنشینان آن را به قتل رساندیم.»

 

چرا نزاع منجر به قتل اتفاق می‌افتد؟

 

از عوامل زمینه‌ساز اصلی می‌توان به پایین بودن آستانه صبر و تحمل افراد، عصبانیت آنی، پرخاشگری در مراودات روزمره با دیگران، تحقیر دیگران، توهین به سایر افراد و برانگیختن عصبانیت آنان، ناآگاهی و عدم توجه به عواقب به کار بردن خشونت هنگام بروز نزاع و به همراه داشتن سلاح اعم از سرد و گرم اشاره کرد.

 

از بروز اتفاق جلوگیری کنید با:

 

آستانه تحمل خود را در برابر ناملایمات بالا ببرید؛ اتفاقات ناگوار لزوماً برای دیگران رخ نمی‌دهند.

انتظار این نیست که هیچ‌گاه عصبانی نشوید؛ بلکه منظور این است که باید کنترل خشمتان را به دست گیرید و از بروز عصبانیت خود به صورت ناگهانی و انفجاری جلوگیری کنید.

اگر آستانه تحمل پایینی داشته باشید و خیلی زود عصبی شوید، نمی‌توانید در برخورد با تنش‌ها و مشکلات روزمره، واکنش‌های منطقی و صحیحی از خود بروز دهید و حتی ممکن است یک مسئله بسیار ساده، منجر به عصبانیت و پرخاشگری شما و در نتیجه بروز اتفاقات ناگواری مانند آسیب به دیگران و حتی قتل شود.

با بهره‌گیری از تجارب متخصصان و آموزه‌های دینی و اجتماعی صبر و تحمل خود را افزایش دهید.

هنگام مواجهه با مسائلی که باعث برانگیخته شدن عصبانیت شما می‌شوند، خشم خود را کنترل کنید.

نفس عمیق بکشید.

عبارات تسکین‌دهنده‌ای نظیر «سخت‌ نگیر» را با خود تکرار کنید.

در صورت امکان برای مدت کوتاهی از محیطی که در آن قرار دارید، فاصله بگیرید.

عصبانیت شما ممکن است منجر به بروز اتفاقات ناگواری نظیر ضرب و شتم، آسیب رساندن به خود یا دیگران یا حتی قتل شود؛ همیشه هنگام مواجهه با هر اتفاقی، به این فکر کنید که آیا این مسئله ارزش این گونه عواقب را دارد.

سعی کنید با مذاکره در محیطی آرام مشکل خود را حل کنید.

عواملی مانند تنش و فشار ناشی از امور روزانه، خستگی شدید ناشی از کار، گرمای هوا و نظایر آن، همگی زمینه پایین آمده آستانه تحمل شما را فراهم می‌کنند؛ در صورتی که در معرض هر یک از این عوامل قرار دارید، از قرارگیری در محیط‌های استرس‌زا و درگیری با مسائل مناقشه‌برانگیز بپرهیزید.

ورزش کردن به شما کمک می‌کند تا انرژی خود را تخلیه کنید و در مواقع ضروری قادر به کنترل خشم خود باشید.

به هیچ وجه هیچ گونه سلاح سرد یا گرمی را با خود حمل نکنید و اجازه حمل سلاح را به فرزندانتان نیز ندهد.

در صورت حمل سلاح، حتی اگر موقع نزاع از آن استفاده نکرده باشید نیز مورد اتهام قرار خواهید گرفت.

از به همراه داشتن هر گونه سلاح، اعم از سرد یا گرم، جدا خودداری کنید؛ در غیر این صورت ممکن است هنگام عصبانیت و درگیری با افراد، ناخواسته از سلاح استفاده کنید و حوادث ناگواری را به بار آورید.

به همراه داشتن سلاح سرد، مانند چاقوهای نامتعارف، باعث ایجاد اعتماد به نفس کاذب در شما می‌شود، جسارت نزاع با دیگران را افزایش می‌دهد و شما را از احتیاط و دوراندیشی باز می‌دارد و باعث ناامنی جامعه می‌شود.

 

فرزندان خود، به ویژه نوجوانان و جوانان را از عواقب و خطرات حمل، نگهداری و استفاده از سلاح سرد آگاه کنید.

با پرخاشگری موجب برانگیختن عصبانیت افراد نشوید.

رعایت ادب، باعث فروکش کردن عصبانیت فرد مقابل می‌شود.

هنگام مواجهه با مشکلات، از پرخاشگری بپرهیزید تا موجب تحریک افراد و مقابله به مثل آنها نشوید؛ پرخاشگری می‌تواند موجب بالا گرفتن درگیری و بروز عواقب ناگواری مانند آسیب رساندن به افراد و حتی قتل شود.

از به کار بردن الفاظی که باعث تحقیر و جَری شدن افراد می‌شوند، خودداری کنید.

خونسردی خود را حفظ کنید و سعی کنید غائله را خاتمه دهید.

حتی اگر طرف مقابل مقصر است، سعی کنید با اندیشیدن به عواقب درگیری، شما خاتمه‌دهنده غائله باشید و با عذرخواهی صحنه را ترک کنید؛ این مسئله نه تنها باعث کوچک شدن شما نمی‌شود، بلکه نشان‌دهنده بزرگواری و بخشندگی شما خواهد بود و موجب ندامت فرد مقابل می‌شود و احترام دیگران را نسبت به شما برمی‌انگیزد.

با کوتاه آمدن و پایان دادن به دعوا، نه تنها بازنده نیستید، بلکه توانسته‌اید از بروز یک حادثه ناخواسته که ممکن است بسیار ناگوار و فاجعه‌بار باشد، جلوگیری کنید.

در صورتی که خودتان موفق به ختم غائله نمی‌شوید و طرف مقابل حاضر نیست دعوت را پایان دهد، از افراد بی‌طرف برای وساطت کمک بگیرید.

 

اصول مذهبی و اخلاقی را رعایت کنید و آنها را در بین افراد خانواده نیز ترویج دهید.

فرزندان خود را با اصول مذهبی و اخلاقی آشنا کنید.

در صورت وجود روحیه پرخاشگری در فرزندانتان، از مربیان پرورشی مدرسه یا مشاوران متخصص در این زمینه کمک بگیرید.

سعی کنید با ایجاد و حفظ فضایی دوستانه و صمیمی در خانه، بر عملکرد فرزندان خود نظارت کامل داشته باشید.

بین افراد خانواده همدلی، صمیمیت و رفاقت برقرار کنید.

فرزندان خود را به ورزش کردن تشویق کنید.

فرهنگ کتابخوانی را در بین افراد خانواده، خصوصا جوان و نوجوانان ترویج کنید.

برای سرگرم کردن فرزندان خود، آنها را به محیط‌های ورزشی و فرهنگی ببرید و وقت بیشتری را با آنها بگذرانید تا کمتر در کوچه و خیابان پرسه بزنند.

بر رفتارها و رفت و آمدهای فرزندانتان کنترل داشته باشید و در صورت مشاهده رفتارهای مشکوک و نامعقول، در صدد ریشه‌یابی آن برآیید.

از رفت و آمد و معاشرت اعضای خانواده با افرادی که شناخت درستی از آنها ندارید یا چندان شایسته و قابل اعتماد به نظر نمی‌رسند، ممانعت به عمل آورید.

آزادی نامحدود را از زندگی فرزندانتان حذف کنید و آزادی معقول به همراه نظارت کافی در اختیار آنان قرار دهید.

در درگیری‌ها و خصوصا در مواردی که احتمال خطر جانی برای طرفین نزاع وجود دارد، به جای مداخله، با پلیس 110 تماس بگیرید.

سعی کنید در نزاع‌های خیابانی، به ویژه اگر احتمال استفاده از سلاح می‌رود، درگیر نشوید و برای پایان دادن به درگیری، از پلیس کمک بگیرید.

اگر فردی در درگیری بر اثر اصابت چاقو یا هر علت دیگری مصدوم شده است، اولویت نجات جان اوست؛ در اولین فرصت به اورژانس خبر دهید.

ممکن است هنگام پیگیری پرونده توسط پلیس، از شما به عنوان شاهد تحقیق به عمل آید؛ در این گونه موارد با پلیس همکاری کنید؛ صرف رساندن یک مصدوم به بیمارستان به هیچ وجه موجب بروز مشکل قانونی برای شما نخواهد شد.

اضافه کردن نظر

کد امنیتی
تازه سازی