باشگاه پرسپولیس به کدام سو می رود؟

 

هیات مدیره پرسپولیس طی این مدت مکررا اعلام کرده است که: باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس، عبارت است از تنها تیم فوتبال بزرگسال این باشگاه!...برای روشن شدن مسأله بد نیست کمی در الفاظ «باشگاه»، «فرهنگی» و «ورزشی» درنگ کنیم. باشگاه که در لغت به معنای « محل گرد آمدن گروهی با اشتراکات معین است» در اینجا به معنای سازمانی است که ...
پاشگاه پرسپولیس چه جور چیزی است؟


پاشگاه پرسپولیس چه جور چیزی است؟هیات مدیره پرسپولیس طی این مدت مکررا اعلام کرده است که: باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس، فقط عبارت است از تنها تیم فوتبال بزرگسال این باشگاه!

به گزارش روزگارنو، در حالی که چند روزی از انتصاب اعضای هیأت مدیری تیم پرسپولیس از سوی دولت می گذرد، منصوبان محترم فقط و فقط از تیم فوتبال این باشگاه حرف می زنند وبس. گویی باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس چیزی نیست جز همین یک تیم.

برای روشن شدن مسأله بد نیست کمی در الفاظ «باشگاه»، «فرهنگی» و «ورزشی» درنگ کنیم. باشگاه که در لغت به معنای « محل گرد آمدن گروهی با اشتراکات معین است» در اینجا به معنای سازمانی است که متولی گرد آوردن گروهی از افراد در زمینه ورزش های مختلف است به قصد ساختن تیم هایی در رده های مختلف سنی و قابلیت های مختلف و نیز هواداران ایشان و نیز پیشکسوتانشان.... صفت «فرهنگی» را به «باشگاه» اضافه کرده اند تا آن را غنا ببخشند و نشان دهند که این گرد آمدن ها بر محور فرهنگ افراد صورت گرفته و به روح و جان آنان توجه دارد... و صفت ورزشی هم بعد از «فرهنگی» به کلمه «باشگاه» اضافه شده تا بگویند که این گروه اهل فرهنگ در کار ورزش اند... و ورزش نیز چنان که می دانیم علاوه بر فوتبال شامل کشتی، والیبال، هندبال، بسکتبال، تنیس،.... و دو و میدانی هم می شود... و همه این ورزش ها هم در سنین مختلف و سطوح مختلف صورت می گیرد... پس باشگاه فرهنگی ورزشی پرسپولیس، فقط یک باشگاه ورزشی نیست و حتی اگر باشگاه ورزشی هم باشد، فقط باشگاه فوتبال نیست، و اگر باشگاه فوتبال باشد، فقط باشگاه فوتبالی نیست که یک تیم بزرگسال دارد.

یک احتمال این است که هیأت مدیره محترم پرسپولیس معنای کلمات باشگاه، فرهنگی، و ورزشی را نمی دانند. آنچه این احتمال را تقویت می کند، مصوبات و مصاحبه های این افراد در طی این مدت است. اما احتمال دیگر این است که همه یا برخی از ایشان معنای این کلمات را می دانند، اما این را هم می دانند که گردو کاری در این سرزمین کار بی اجر و مزدی است و همان بهتر که صیفی کاری کنند و با دست خود محصولشان را بردارند تا وقتی که دو سال بعد هیأت مدیره جدیدی آمد از چیده شدن محصول کار خود به دست آنان افسوس نخورند.

پرسش خبرنگار روزگارنو از متولیان امر این است که در صورت پرداختن به کارهای روبنایی و غفلت از ساختن و پرداختن به کارهای اصلی و بنیادی: این ایران -که امانتی است در دست شما- چه می شود و همچنین با عزت درونی و اعتبار حرفه ای خود چه خواهید کرد؟

اضافه کردن نظر

کد امنیتی
تازه سازی